Friday, December 31, 2010
Varanasi Tour 2010
Varanasi Tour 2010
Introduction:
During October month we have decided to visit three Jothilingas i.e. Varanasi, Ujjain and Omkareeswar temples in December 2010.We have decided to make the trip short by choosing air travel to Delhi from Chennai and return travel by air from Mumbai to Chennai by air. All the other travels from Delhi to Varanasi, Varanasi to Indore and Indore to Mumbai were carried out by over night trains.
Day-1: 18.12.2010 Saturday:
We have assembled at Chennai Domestic terminal at Chennai air port (MAA) at 5.30 hrs. First we have security check for our baggage and hand them over to SpiceJet desk (Counters 27 to31) and got the boarding pass for SG-312 flight. After personal check up we proceeded to Gate No4.At 7.15 hrs we were asked to board SpiceJet bus to go to the aero plane. We got seats 23D,24E & 24F( window seat).The flight took off at 7.30 hrs. The journey was very nice. We have arrived Delhi at 10.00 hrs. After getting the luggage we went to New Delhi Railway Station by prepaid taxi. We put all our luggage in the cloak room.
We crossed all the platforms and went to Metro station on the other gate. We got metro ticket to Akshartham. We first boarded a train( Yellow line) to Rajiv Chowk. Then changed train (Blue line)to Akshardham ( Noida train).The train goes via Yamuna Bank. We went to temple by rickshaw. We noted that the Akshardham temple just out side the Metro station after a right turn of 90 degree.We have visited the Sanskruthi Vihar - boat ride ( 15 mts) and a movie about swaminarayan i.e.Neelakanth Darshan(40mts).As we have limited time we have not visited Sahajanand Darshan ( 50 mts) light and sound shows. Then we visited the Main temple. The Murti is 11 ft high gold plated murti of Bhagwan Swaminarayan.
We then returned to New Delhi Railway station by Metro in the same route. After we took tiffin
( Dosai) at canteen in the station, we got our luggage and went to the platform. The train 12560 is already there in the platform. We occupied our seats. The train started at 6.45 pm to Varanasi.
Day-2:19.12.2010 Sunday:
The train reached Varanasi at 9am after 2 hours late. We went to Kumarasamy Matt located at Kedar Ghat by separate autos ( Rs120 per auto).We got five spacious rooms with attached bath in the new building.
We went to Kedar Ghat and had holy dip in the Ganges. We proceeded to Annapurani temple and had Dharshan and took meals there. Then we went to Vishalakshi temple and Viswanathar temple which are nearby. We had nice Darshan in the temples freely.We have purchased Puja items such as Ganga Theertham, Annapurani and Spadiga maalai and banaras Silk sarees.
From there we went to Kalabhairavar temple by rickshaw. After darshan we have purchased Kasi Kyaru, Chakra etc. We returned to our room by 8pm.We got south Indian tiffin ( Iddly, Vadai and Dosai) in the hotel opposite to the Mutt.
Day-3 Monday:
We arranged Tata Sumo car and went to all the temples in Varanasi. We went to Choli Madha temple, Durga temple, Tulsi Manas temple,Hanuman temple and Kasi Raja’s Ram Nagar palace & Vyasar Kasi temple.Finally we went to New Viswanathar temple ( Birla Mandhir) located in BHU. It is a very big temple constructed by Madan Mohan Mallavia similar to the ancient Viswanathar temple which was destroyed by mughal rulers. We returned to our room at 12.30 hrs. We vacated our rooms and proceeded to Varanasi Junction by Sumo car. We boarded the train 19322 at 4.45 pm and the train started at 5.00pm.
Day-4 Tuesday:
Morning full of train journey. In the after noon the train reached Ujjain station at 3.00 pm. Ujjain, a historic capital of Central India in Madhya Pradesh is an important pilgrimage center enshrining Mahakaleshwara, one of the Jyotirlinga manifestations of Shiva. The town is situated on the Right bank of the holy Kshipra River. Ujjani is the modern name for Ujjayini. We went to Mahakaleswar temple at Ujjain. The idol of Omkareshwar Shiva is consecrated in the sanctum above the Mahakal shrine. The images of Ganesh, Parvati and Karttikeya are installed in the west, north and east of the sanctum sanctorum. To the south is the image of Nandi. The idol of Nagchandreshwar on the third storey is open for darshan only on the day of Nagpanchami. On the way we have also visited Kali temple , Kal Bhairava temple on the banks of the Shipra. and Navagraha Mandir which is dedicated to the nine ruling planets . It is located on the Triveni Ghat of the Shipra river. Then we proceeded to Indore. We reached the Hotel Samrat at 9pm.After putting luggage in the room we had tiffin at Chotiwala Hotel.
Day-5:Wednesday:
We proceeded to Omkareswar at 7am.We got some food on the way. Omkareshwar is located in an island in the Narmada River. Tourists who arrive at the banks of river, which is also part of the town, have two options to cross the river. There are two bridges that connect the temple to the other side of the river. Tourists also have the option of crossing by steamer. We went to the temple by boat. It is a huge and temple on three stories. Scenic attraction has always been an exciting factor in Omkareshwar. Situated on the river banks, climate in Omkareshwar is absolutely pleasant and friendly We had food in Chotiwala and returned to the room. We vacated the rooms and went to Station and boarded the train 12962 to Mumbai. The train started at 15.50 hrs.Full night train journey.
Day-6:Thursday:
We have reached Mumbai BCT station at 6.45am.We proceeded to Chembur by car. We got room in Hotel Suryaprakash in Chembur. After break fast in Geetha Bhawan hotel, we have arranged a car for Mumbai local visit. There is a Krishna Sweets branch in Chembur. We have purchased snacks in the shop.We have visited all important places such as Gate Way of India, Taj Hotel, Air India Building, Oberoi Hotel, Chowpati beach,Marine drive, Mahalakshmi temple, SidhiVinayak temple, Juhu beach, ISKAN temple etc. We had meals at Udupi hotel in Juhu beach. We returned our room at 9.pm.We had nice tiffin in Geetha Bhawan.
Day-7:Friday:
Today we have planned visit to Shiridi & Trimbakeswar by car. We have started at 6 am and proceeded to Trimbakeswar. We have seen lot of devotees going to Shiridi by walk on the road.On the way we have seen Kasra hill and Igatpuri hill station and a dam which is the starting point of river Godavari. We have reached Trimbakeswar at 11am . We visited the temple. It is one of the twelve Jotilingas. There is heavy rush in the temple. After having the Dharshan we proceeded to Shiridhi. We have reached Shiridhi at 4pm.We had a nice dharshan of Sri Sai Maharaj in the Samadhi Mandhir. After seeing all the places inside the temple complex, we returned from Shiridi at 6pm and reached Mumbai hotel at 10.30 pm.
Day-8: Saturday:
We vacated our room at 8am and put our luggage in the reception hall. After had our break fast at Geetha Bhawan, we went around Chembur shops and had local purchase. After getting the luggage from the hotel,we proceeded to Mumbai Domestic Airport (BOM) at 11.30am. After check in formalities we boarded IndiGo flight 6E-279 at 2.30 hrs. The flight took off at 2.55 hrs. We enjoyed the flight very much as we got the window seat. The flight reached Chennai at 4.45 pm. We have arranged car from Neyveli. The car waited for us in the airport. We went to Nanganallur relative’s residence and had our tiffin. Then we proceeded to Neyveli at 6pm.We reached our house safely at 10.30 pm.
Sri Kumaraswamy Matt,B/13/156,
Sonarpura, Kedar Ghat,Varanasi-221001,
Ph:0542-2454064 Hotel Samrat,18/5,
M.G Road,Indore.Ph:0731-4067840
Hotel Surya Prakash,Sidharth House,
Plot No: 11A,19th Road, Chembur,
Near Ambedkar Garden,
Opp to Chambridge Show Room,
Mumbai-71,Ph 022-25275780/81/82& 022–25240717
Annapurna Hotel,70H,
Geetmala Building,
70th Central Avenue Road,
Chembur, Mumbai-71
Ph: 022-25280124
Nattukkottai Nagara Satram,
(149)1/91,Mori,Daraganj,
Allahabad,Mr.N.Jayam Kondan
Ph:0532-2501275 & Mobile - 09651765246
Sri Kasi Nattukkottai Nagara Satram,
Godowlia, Varanasi,Ph: 0542-2451804
Introduction:
During October month we have decided to visit three Jothilingas i.e. Varanasi, Ujjain and Omkareeswar temples in December 2010.We have decided to make the trip short by choosing air travel to Delhi from Chennai and return travel by air from Mumbai to Chennai by air. All the other travels from Delhi to Varanasi, Varanasi to Indore and Indore to Mumbai were carried out by over night trains.
Day-1: 18.12.2010 Saturday:
We have assembled at Chennai Domestic terminal at Chennai air port (MAA) at 5.30 hrs. First we have security check for our baggage and hand them over to SpiceJet desk (Counters 27 to31) and got the boarding pass for SG-312 flight. After personal check up we proceeded to Gate No4.At 7.15 hrs we were asked to board SpiceJet bus to go to the aero plane. We got seats 23D,24E & 24F( window seat).The flight took off at 7.30 hrs. The journey was very nice. We have arrived Delhi at 10.00 hrs. After getting the luggage we went to New Delhi Railway Station by prepaid taxi. We put all our luggage in the cloak room.
We crossed all the platforms and went to Metro station on the other gate. We got metro ticket to Akshartham. We first boarded a train( Yellow line) to Rajiv Chowk. Then changed train (Blue line)to Akshardham ( Noida train).The train goes via Yamuna Bank. We went to temple by rickshaw. We noted that the Akshardham temple just out side the Metro station after a right turn of 90 degree.We have visited the Sanskruthi Vihar - boat ride ( 15 mts) and a movie about swaminarayan i.e.Neelakanth Darshan(40mts).As we have limited time we have not visited Sahajanand Darshan ( 50 mts) light and sound shows. Then we visited the Main temple. The Murti is 11 ft high gold plated murti of Bhagwan Swaminarayan.
We then returned to New Delhi Railway station by Metro in the same route. After we took tiffin
( Dosai) at canteen in the station, we got our luggage and went to the platform. The train 12560 is already there in the platform. We occupied our seats. The train started at 6.45 pm to Varanasi.
Day-2:19.12.2010 Sunday:
The train reached Varanasi at 9am after 2 hours late. We went to Kumarasamy Matt located at Kedar Ghat by separate autos ( Rs120 per auto).We got five spacious rooms with attached bath in the new building.
We went to Kedar Ghat and had holy dip in the Ganges. We proceeded to Annapurani temple and had Dharshan and took meals there. Then we went to Vishalakshi temple and Viswanathar temple which are nearby. We had nice Darshan in the temples freely.We have purchased Puja items such as Ganga Theertham, Annapurani and Spadiga maalai and banaras Silk sarees.
From there we went to Kalabhairavar temple by rickshaw. After darshan we have purchased Kasi Kyaru, Chakra etc. We returned to our room by 8pm.We got south Indian tiffin ( Iddly, Vadai and Dosai) in the hotel opposite to the Mutt.
Day-3 Monday:
We arranged Tata Sumo car and went to all the temples in Varanasi. We went to Choli Madha temple, Durga temple, Tulsi Manas temple,Hanuman temple and Kasi Raja’s Ram Nagar palace & Vyasar Kasi temple.Finally we went to New Viswanathar temple ( Birla Mandhir) located in BHU. It is a very big temple constructed by Madan Mohan Mallavia similar to the ancient Viswanathar temple which was destroyed by mughal rulers. We returned to our room at 12.30 hrs. We vacated our rooms and proceeded to Varanasi Junction by Sumo car. We boarded the train 19322 at 4.45 pm and the train started at 5.00pm.
Day-4 Tuesday:
Morning full of train journey. In the after noon the train reached Ujjain station at 3.00 pm. Ujjain, a historic capital of Central India in Madhya Pradesh is an important pilgrimage center enshrining Mahakaleshwara, one of the Jyotirlinga manifestations of Shiva. The town is situated on the Right bank of the holy Kshipra River. Ujjani is the modern name for Ujjayini. We went to Mahakaleswar temple at Ujjain. The idol of Omkareshwar Shiva is consecrated in the sanctum above the Mahakal shrine. The images of Ganesh, Parvati and Karttikeya are installed in the west, north and east of the sanctum sanctorum. To the south is the image of Nandi. The idol of Nagchandreshwar on the third storey is open for darshan only on the day of Nagpanchami. On the way we have also visited Kali temple , Kal Bhairava temple on the banks of the Shipra. and Navagraha Mandir which is dedicated to the nine ruling planets . It is located on the Triveni Ghat of the Shipra river. Then we proceeded to Indore. We reached the Hotel Samrat at 9pm.After putting luggage in the room we had tiffin at Chotiwala Hotel.
Day-5:Wednesday:
We proceeded to Omkareswar at 7am.We got some food on the way. Omkareshwar is located in an island in the Narmada River. Tourists who arrive at the banks of river, which is also part of the town, have two options to cross the river. There are two bridges that connect the temple to the other side of the river. Tourists also have the option of crossing by steamer. We went to the temple by boat. It is a huge and temple on three stories. Scenic attraction has always been an exciting factor in Omkareshwar. Situated on the river banks, climate in Omkareshwar is absolutely pleasant and friendly We had food in Chotiwala and returned to the room. We vacated the rooms and went to Station and boarded the train 12962 to Mumbai. The train started at 15.50 hrs.Full night train journey.
Day-6:Thursday:
We have reached Mumbai BCT station at 6.45am.We proceeded to Chembur by car. We got room in Hotel Suryaprakash in Chembur. After break fast in Geetha Bhawan hotel, we have arranged a car for Mumbai local visit. There is a Krishna Sweets branch in Chembur. We have purchased snacks in the shop.We have visited all important places such as Gate Way of India, Taj Hotel, Air India Building, Oberoi Hotel, Chowpati beach,Marine drive, Mahalakshmi temple, SidhiVinayak temple, Juhu beach, ISKAN temple etc. We had meals at Udupi hotel in Juhu beach. We returned our room at 9.pm.We had nice tiffin in Geetha Bhawan.
Day-7:Friday:
Today we have planned visit to Shiridi & Trimbakeswar by car. We have started at 6 am and proceeded to Trimbakeswar. We have seen lot of devotees going to Shiridi by walk on the road.On the way we have seen Kasra hill and Igatpuri hill station and a dam which is the starting point of river Godavari. We have reached Trimbakeswar at 11am . We visited the temple. It is one of the twelve Jotilingas. There is heavy rush in the temple. After having the Dharshan we proceeded to Shiridhi. We have reached Shiridhi at 4pm.We had a nice dharshan of Sri Sai Maharaj in the Samadhi Mandhir. After seeing all the places inside the temple complex, we returned from Shiridi at 6pm and reached Mumbai hotel at 10.30 pm.
Day-8: Saturday:
We vacated our room at 8am and put our luggage in the reception hall. After had our break fast at Geetha Bhawan, we went around Chembur shops and had local purchase. After getting the luggage from the hotel,we proceeded to Mumbai Domestic Airport (BOM) at 11.30am. After check in formalities we boarded IndiGo flight 6E-279 at 2.30 hrs. The flight took off at 2.55 hrs. We enjoyed the flight very much as we got the window seat. The flight reached Chennai at 4.45 pm. We have arranged car from Neyveli. The car waited for us in the airport. We went to Nanganallur relative’s residence and had our tiffin. Then we proceeded to Neyveli at 6pm.We reached our house safely at 10.30 pm.
Sri Kumaraswamy Matt,B/13/156,
Sonarpura, Kedar Ghat,Varanasi-221001,
Ph:0542-2454064 Hotel Samrat,18/5,
M.G Road,Indore.Ph:0731-4067840
Hotel Surya Prakash,Sidharth House,
Plot No: 11A,19th Road, Chembur,
Near Ambedkar Garden,
Opp to Chambridge Show Room,
Mumbai-71,Ph 022-25275780/81/82& 022–25240717
Annapurna Hotel,70H,
Geetmala Building,
70th Central Avenue Road,
Chembur, Mumbai-71
Ph: 022-25280124
Nattukkottai Nagara Satram,
(149)1/91,Mori,Daraganj,
Allahabad,Mr.N.Jayam Kondan
Ph:0532-2501275 & Mobile - 09651765246
Sri Kasi Nattukkottai Nagara Satram,
Godowlia, Varanasi,Ph: 0542-2451804
Wednesday, December 29, 2010
Delhi-Varanasi-Ujjain-Indore-Omkareeswar-Mumbai -Tour 2010
Introduction:
During October month we have decided to visit three Jothilingas i.e. Varanasi, Ujjain and Omkareeswar temples in December 2010.We have decided to make the trip short by choosing air travel to Delhi from Chennai and return travel by air from Mumbai to Chennai by air. All the other travels from Delhi to Varanasi, Varanasi to Indore and from Indore to Mumbai were carried out by over night train.
Day-1: 18.12.2010 Saturday:
We have assembled at Chennai Domestic terminal at Chennai air port at 5.30 hrs. First we have security check for our baggage and hand them over to SpiceJet desk (Counters 27 to31) and got the boarding pass for SG-312 flight. After personal check up we proceeded to Gate No4.At 7.15 hrs we were asked to board SpiceJet bus to go to the aero plane. We got seats 23D,24E & 24F( window seat).The flight took off at 7.30 hrs. The journey was very nice. We have arrived Delhi at 10.00 hrs. After getting the luggage we went to New Delhi Railway Station by prepaid taxi. We put all our luggage in the cloak room.
We crossed all the platforms and went to Metro station on the other gate. We got metro ticket to Akshartham. We first boarded a train( Yellow line) to Rajiv Chowk. Then changed train (Blue line)to Akshardham ( Noida train).The train goes via Yamuna Bank. We went to temple by rickshaw. We noted that the Akshardham temple just out side the Metro station after a right turn of 90 degree.We have visited the Sanskruthi Vihar - boat ride ( 15 mts) and a movie about swaminarayan i.e.Neelakanth Darshan(40mts).As we have limited time we have not visited Sahajanand Darshan ( 50 mts) light and sound shows. Then we visited the Main temple. The Murti is 11 ft high gold plated murti of Bhagwan Swaminarayan.
We then returned to New Delhi Railway station by Metro in the same route. After we took tiffin
( Dosai) at canteen in the station, we got our luggage and went to the platform. The train 12560 is already there in the platform. We occupied our seats. The train started at 6.45 pm to Varanasi.
Day-2:19.12.2010 Sunday:
The train reached Varanasi at 9am after 2 hours late. We went to Kumarasamy Matt located at Kedar Ghat by separate autos ( Rs120 per auto).We got five spacious rooms with attached bath in the new building.
We went to Kedar Ghat and had holy dip in the Ganges. We proceeded to Annapurani temple and had Dharshan and took meals there. Then we went to Vishalakshi temple and Viswanathar temple which are nearby. We had nice Darshan in the temples freely.We have purchased Puja items such as Ganga Theertham, Annapurani and Spadiga maalai and banaras Silk sarees.
From there we went to Kalabhairavar temple by rickshaw.After darshan we have purchased Kasi Kyaru, Chakra etc. We returned to our room by 8pm.We got south Indian tiffin ( Iddly, Vadai and Dosai) in the hotel opposite to the Mutt.
Day-3 Monday:
We arranged Tata Sumo car and went to all the temples in Varanasi. We went to Choli Madha temple, Durga temple, Tulsi Manas temple,Hanuman temple and Kasi Raja’s Ram Nagar palace & Vyasar Kasi temple.Finally we went to New Viswanathar temple ( Birla Mandhir) located in BHU. It is a very big temple constructed by Madan Mohan Mallavia similar to the ancient Viswanathar temple which was destroyed by mughal rulers. We returned to our room at 12.30 hrs. We vacated our rooms and proceeded to Varanasi Junction by Sumo car. We boarded the train 19322 at 4.45 pm and the train started at 5.00pm.
Day-4 Tuesday:
Morning full of train journey. In the after noon the train reached Ujjain station at 3.00 pm. We got car to visit temple and go to Indore from here. We went to Mahakaleswar temple at Ujjain. On the way we have also visited Kali temple and Sani Navagraha temple. Then we proceeded to Indore. We reached the Hotel Samrat at 9pm.After putting luggage in the room we went to Chotiwala and had chapatis.
Day-5:Wednesday:
We proceeded to Omkareswar at 7am.We got some food on the way.The temple is located on the river bank.We went to the temple by boat. It is one of the Jotilinga. It is a huge and temple on three stories.We had food in Chotiwala and returned to the room. We vacated the rooms and went to Station and boarded the train 12962 to Mumbai. The train started at 15.50 hrs.Full night train journey.
Day-6:Thursday:
We have reached Mumbai BCT station at 6.45am.We proceeded to Chembur by car. We got room in Hotel Suryaprakash in Chembur. After break fast in Geetha Bhawan hotel we have arranged a car for Mumbai local visit. We have visited Gate Way of India, Taj Hotel, Air India Building, Oberoi Hotel, Chowpati beach,Marine drive, Mahalakshmi temple, SidhiVinayak temple,Juhu beach, ISKAN temple etc. We had meals at Udupi hotel in Juhu beach.We returned our room at 9.pm.We had nice tiffin in Geetha Bhawan.
Day-7:Friday:
We have started at 6 am and proceeded to Nasik by car. We have reached Trimbakeswar at 11am . We visited the temple. It is one of the Jotilingas. Heavy rush in the temple. Then we proceeded to Shiridhi.We have reached Shiridhi at 4pm.We have a nice dharshan of Sai Maharaj in the Samadhi mandhir. We returned from the temple at 6pm and reached Mumbai hotel at 10.30 hrs.
Day-8:
Saturday: We vacated the room at 8am and put our luggage in reception. After break fast at Geetha Bhawan we went around Chembur shops and had local purchase. We went to Airport at 11.30am.We boarded the IndiGo flight 6E-279 at 2.30 hrs. The flight took off at 2.55 hrs. The flight reached Chennai at 4.45 pm. The car from Neyveli waited for us in the airport. We went to Nanganallur and had tiffin at relatives house. Then we proceeded to Neyveli at 6pm.We reached our house safely at 10.30 pm.
During October month we have decided to visit three Jothilingas i.e. Varanasi, Ujjain and Omkareeswar temples in December 2010.We have decided to make the trip short by choosing air travel to Delhi from Chennai and return travel by air from Mumbai to Chennai by air. All the other travels from Delhi to Varanasi, Varanasi to Indore and from Indore to Mumbai were carried out by over night train.
Day-1: 18.12.2010 Saturday:
We have assembled at Chennai Domestic terminal at Chennai air port at 5.30 hrs. First we have security check for our baggage and hand them over to SpiceJet desk (Counters 27 to31) and got the boarding pass for SG-312 flight. After personal check up we proceeded to Gate No4.At 7.15 hrs we were asked to board SpiceJet bus to go to the aero plane. We got seats 23D,24E & 24F( window seat).The flight took off at 7.30 hrs. The journey was very nice. We have arrived Delhi at 10.00 hrs. After getting the luggage we went to New Delhi Railway Station by prepaid taxi. We put all our luggage in the cloak room.
We crossed all the platforms and went to Metro station on the other gate. We got metro ticket to Akshartham. We first boarded a train( Yellow line) to Rajiv Chowk. Then changed train (Blue line)to Akshardham ( Noida train).The train goes via Yamuna Bank. We went to temple by rickshaw. We noted that the Akshardham temple just out side the Metro station after a right turn of 90 degree.We have visited the Sanskruthi Vihar - boat ride ( 15 mts) and a movie about swaminarayan i.e.Neelakanth Darshan(40mts).As we have limited time we have not visited Sahajanand Darshan ( 50 mts) light and sound shows. Then we visited the Main temple. The Murti is 11 ft high gold plated murti of Bhagwan Swaminarayan.
We then returned to New Delhi Railway station by Metro in the same route. After we took tiffin
( Dosai) at canteen in the station, we got our luggage and went to the platform. The train 12560 is already there in the platform. We occupied our seats. The train started at 6.45 pm to Varanasi.
Day-2:19.12.2010 Sunday:
The train reached Varanasi at 9am after 2 hours late. We went to Kumarasamy Matt located at Kedar Ghat by separate autos ( Rs120 per auto).We got five spacious rooms with attached bath in the new building.
We went to Kedar Ghat and had holy dip in the Ganges. We proceeded to Annapurani temple and had Dharshan and took meals there. Then we went to Vishalakshi temple and Viswanathar temple which are nearby. We had nice Darshan in the temples freely.We have purchased Puja items such as Ganga Theertham, Annapurani and Spadiga maalai and banaras Silk sarees.
From there we went to Kalabhairavar temple by rickshaw.After darshan we have purchased Kasi Kyaru, Chakra etc. We returned to our room by 8pm.We got south Indian tiffin ( Iddly, Vadai and Dosai) in the hotel opposite to the Mutt.
Day-3 Monday:
We arranged Tata Sumo car and went to all the temples in Varanasi. We went to Choli Madha temple, Durga temple, Tulsi Manas temple,Hanuman temple and Kasi Raja’s Ram Nagar palace & Vyasar Kasi temple.Finally we went to New Viswanathar temple ( Birla Mandhir) located in BHU. It is a very big temple constructed by Madan Mohan Mallavia similar to the ancient Viswanathar temple which was destroyed by mughal rulers. We returned to our room at 12.30 hrs. We vacated our rooms and proceeded to Varanasi Junction by Sumo car. We boarded the train 19322 at 4.45 pm and the train started at 5.00pm.
Day-4 Tuesday:
Morning full of train journey. In the after noon the train reached Ujjain station at 3.00 pm. We got car to visit temple and go to Indore from here. We went to Mahakaleswar temple at Ujjain. On the way we have also visited Kali temple and Sani Navagraha temple. Then we proceeded to Indore. We reached the Hotel Samrat at 9pm.After putting luggage in the room we went to Chotiwala and had chapatis.
Day-5:Wednesday:
We proceeded to Omkareswar at 7am.We got some food on the way.The temple is located on the river bank.We went to the temple by boat. It is one of the Jotilinga. It is a huge and temple on three stories.We had food in Chotiwala and returned to the room. We vacated the rooms and went to Station and boarded the train 12962 to Mumbai. The train started at 15.50 hrs.Full night train journey.
Day-6:Thursday:
We have reached Mumbai BCT station at 6.45am.We proceeded to Chembur by car. We got room in Hotel Suryaprakash in Chembur. After break fast in Geetha Bhawan hotel we have arranged a car for Mumbai local visit. We have visited Gate Way of India, Taj Hotel, Air India Building, Oberoi Hotel, Chowpati beach,Marine drive, Mahalakshmi temple, SidhiVinayak temple,Juhu beach, ISKAN temple etc. We had meals at Udupi hotel in Juhu beach.We returned our room at 9.pm.We had nice tiffin in Geetha Bhawan.
Day-7:Friday:
We have started at 6 am and proceeded to Nasik by car. We have reached Trimbakeswar at 11am . We visited the temple. It is one of the Jotilingas. Heavy rush in the temple. Then we proceeded to Shiridhi.We have reached Shiridhi at 4pm.We have a nice dharshan of Sai Maharaj in the Samadhi mandhir. We returned from the temple at 6pm and reached Mumbai hotel at 10.30 hrs.
Day-8:
Saturday: We vacated the room at 8am and put our luggage in reception. After break fast at Geetha Bhawan we went around Chembur shops and had local purchase. We went to Airport at 11.30am.We boarded the IndiGo flight 6E-279 at 2.30 hrs. The flight took off at 2.55 hrs. The flight reached Chennai at 4.45 pm. The car from Neyveli waited for us in the airport. We went to Nanganallur and had tiffin at relatives house. Then we proceeded to Neyveli at 6pm.We reached our house safely at 10.30 pm.
Sunday, December 12, 2010
Sunday, September 26, 2010
சோழனின் பெரியகோயிலும்.. சேரனின் நுழைவாயிலும்!
தஞ்சைப் பெரிய கோயிலை சோழ மன்னனான ராஜராஜன் உருவாக்கியிருந்தாலும், அக் கோயிலில் சேர நாட்டின் கலைப்பாணியையும் உள்ளடக்கியிருந்த கட்டுமானங்கள் உள்ளது தற்போதைய ஆய்வுகளில் அறியப்பட்டுள்ளது.
தஞ்சாவூர் பெருவுடையார் கோயிலில் உள்ள மாமன்னன் ராஜராஜனின் கல்வெட்டுகளில் கேரளாந்தகன் திருவாயில், ராஜராஜன் திருவாயில் என இரண்டு கோபுரங்களைக் குறிப்பிடுகின்றன. அதைப் போலவே அப்பேரரசின் மற்றொரு கல்வெட்டு இந்தக் கோயிலில் உள்ள அணுக்கன் திருவாயில் என்ற ஒன்றைக் குறிப்பிடுகிறது. இது திருமதிலின் வடமேற்குப் பகுதியில் வடபுறத் திருவாயிலாகும். இவ்வாயில் பற்றியும், திருச்சுற்று மாளிகையின் மேற்கு மற்றும் தெற்கு மதில்களில் உள்ள மற்ற மூன்று வாயில்கள் பற்றியும் இதுவரைக் கட்டடக் கலை வல்லுநர்களால் ஆராயப்பட்ட எந்த ஒரு கருத்தும் வெளியிடப்படவில்லை.
அணுக்கன் திருவாயிலும் மற்ற மூன்று வாயில்களும் ராஜராஜன் திருவாயில் போன்று தமிழக பாணி கோபுரங்களாக அமையாமல், சேர நாட்டுக் கோபுர கலைப் பாணியில் இரண்டு அல்லது மூன்று அடுக்குகளோடு திகழ்ந்திருக்க வேண்டும் என்பதைக் கட்டுமான அமைப்பின் மூலம் உணரமுடிகிறது.
இந்த நான்கு வாயில்களில் அணுக்கன் திருவாயிலே மிகுந்த எழிலோடு படைக்கப் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்பதை அங்கு காணப்படும் எச்சங்களிலிருந்து உணர முடிகிறது. மரத்தால் செய்யப்பட்டது போன்று நுணுக்கமான வேலைப்பாடுகளுடன் இவ் வாயில் நிலைக் கல்லால் அமைந்துள்ளது. அருகே சங்கநிதி, பதுமநிதி, சாமரம் ஏந்திய பெண்கள், குத்து விளக்குகள், பூரண கலசம் ஆகிய சிற்பங்களும் இடம் பெற்றுள்ளன.
நிலைக்காலுக்கு மேலாக மதில் சுவரில் இரண்டு வரிசையாகச் சாரத்துவாரங்களும் அவற்றுக்குக் கீழாகச் சிம்ம வேலைப்பாடுகளுடன் தண்டியங்களும் கல்லிலேயே செதுக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றில் மரச் சட்டங்களைச் சொருகி மரப் பலகைகளாலும், செம்பு தங்கம் போன்ற தகடுகளாலும் போர்த்தி கோபுர முகப்பை உருவாக்கி இருந்திருக்க வேண்டும். இவ்வகை அமைப்புக் கோபுரங்கள் ராஜராஜன் காலத்தில் இருந்தன என்பது அப்பேரரசன் தீட்டியுள்ள தஞ்சை பெருங்கோயிலின் ப்ரஸ்கோ ஓவியங்கள் மூலம் தெரியவருகிறது. தில்லைக் கோபுரங்கள் அனைத்தும் அவ்வகைக் கோபுரங்களாகத்தான் இருந்தன என்பதை ராஜராஜன் தன் மனைவியருடன் தில்லைக்கோயிலில் வழிபடும் காட்சியிலும், சுந்தரர் பதிகம் பாடும் காட்சியிலும் காண முடிகிறது.
ராஜராஜ சோழனின் அரண்மனை, இவ்வாயிலுக்கு அருகே உள்ள சீனிவாசபுரம் பகுதியில் இருந்திருக்க வேண்டும் என்பது தொல்லியல் ஆய்வுகளால் உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மாமன்னன் இறைவனை வழிபட வரும் திருவாயில் இது என்பதால்தான் இவ்வாயில் பேரழகோடு மங்கலம் பொலிகின்ற திருவாயிலாக அமைந்துள்ளது. இவ்வாயில் வழியாகப் புகுந்து கருவறைக்குச் செல்லும் வடபுற வாயிலில் மட்டுமே அட்ட மங்கலச் சிற்பங்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. செம்பு மற்றும் தங்கத் தகடுகள் போர்த்தப்பட்டிருந்த இவ்வாயிலின் முகப்புப் பகுதி பிற்கால கொள்ளையடிப்புகளின்போது சிதைந்திருக்க வேண்டும். இவ்வாயில் முக்கியத்துவம் பெற்ற வாயில் என்பதால் மாமன்னன் ராஜராஜன் மெய்க் காவலர்கள் பலரை அங்கு நியமித்திருந்தான் என்பதை அவனது சாசனம் ஒன்று எடுத்துக் கூறுகிறது. அணுக்கன் திருவாயில் போன்றே மற்ற மூன்று வாயில்களும் சேரநாட்டு கோபுர பாணியில் தான் இருந்திருக்க வேண்டும் என்பதை மெய்ப்பிக்கும் வண்ணம் மரச்சட்டம் சொருகுவதற்கேற்ற சாரத்துவாரங்களும் தண்டியங்களும் அவ்வாயில்களின் மேற்புறம் உள்ளன.
சேரர் கலைப்பாணியில் கொடுங்கைகள்: தஞ்சைப் பெரியகோயிலைப் பின்னாளில் புதுப்பித்த விஜயநகர அரசர்களும், தஞ்சை நாயக்கர்களும் சேரநாட்டுக் கலைப் பாணியில் திகழும் கூரை அமைப்பை கல்மண்டபங்களின் கொடுங்கைகளில் கட்ட ஒரு புதிய கட்டட மரபைத் தோற்றுவித்தனர். ஸ்ரீராஜராஜேச்சரத்தின் (பெரிய கோயில்) முகமண்டபத்திலும் சுப்பிரமணியர் ஆலயத்தின் மகா மண்டபத்திலும் இத்தகைய கொடுங்கைகளைக் காண முடிகிறது. உத்தரத்திலிருந்து ஏறத்தாழ 7 அடி நீளத்துக்கு வளைவுக் கூரையுடன் இக்கொடுங்கைகள் காணப்படுகின்றன.
கீழே மரச்சட்டங்கள், குமிழ் அணிகள், குறுக்குச் சட்டங்கள் என அனைத்தும் கருங்கல் கொண்டே அமைக்கப்பட்டிருப்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். பொதுவாக ஆவுடையார் கோயில் கொடுங்கைகளைச் சிறப்பாகக் குறிப்பிடுவர். ஆனால் இவற்றையும் விஞ்சும் வகையில் தஞ்சைப் பெரியகோயில் கொடுங்கைகள் விளங்குகின்றன. சேரநாட்டில் இன்றும் பொலிவுடன் திகழும் அக்கலை மரபை சோழ நாட்டிலும் போற்றி புதிய படைப்புக்களை உருவாக்கினர் என்பதற்கு தஞ்சைப் பெரியகோயிலே சிறந்த எடுத்துக்காட்டு.
தஞ்சாவூர் பெருவுடையார் கோயிலில் உள்ள மாமன்னன் ராஜராஜனின் கல்வெட்டுகளில் கேரளாந்தகன் திருவாயில், ராஜராஜன் திருவாயில் என இரண்டு கோபுரங்களைக் குறிப்பிடுகின்றன. அதைப் போலவே அப்பேரரசின் மற்றொரு கல்வெட்டு இந்தக் கோயிலில் உள்ள அணுக்கன் திருவாயில் என்ற ஒன்றைக் குறிப்பிடுகிறது. இது திருமதிலின் வடமேற்குப் பகுதியில் வடபுறத் திருவாயிலாகும். இவ்வாயில் பற்றியும், திருச்சுற்று மாளிகையின் மேற்கு மற்றும் தெற்கு மதில்களில் உள்ள மற்ற மூன்று வாயில்கள் பற்றியும் இதுவரைக் கட்டடக் கலை வல்லுநர்களால் ஆராயப்பட்ட எந்த ஒரு கருத்தும் வெளியிடப்படவில்லை.
அணுக்கன் திருவாயிலும் மற்ற மூன்று வாயில்களும் ராஜராஜன் திருவாயில் போன்று தமிழக பாணி கோபுரங்களாக அமையாமல், சேர நாட்டுக் கோபுர கலைப் பாணியில் இரண்டு அல்லது மூன்று அடுக்குகளோடு திகழ்ந்திருக்க வேண்டும் என்பதைக் கட்டுமான அமைப்பின் மூலம் உணரமுடிகிறது.
இந்த நான்கு வாயில்களில் அணுக்கன் திருவாயிலே மிகுந்த எழிலோடு படைக்கப் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்பதை அங்கு காணப்படும் எச்சங்களிலிருந்து உணர முடிகிறது. மரத்தால் செய்யப்பட்டது போன்று நுணுக்கமான வேலைப்பாடுகளுடன் இவ் வாயில் நிலைக் கல்லால் அமைந்துள்ளது. அருகே சங்கநிதி, பதுமநிதி, சாமரம் ஏந்திய பெண்கள், குத்து விளக்குகள், பூரண கலசம் ஆகிய சிற்பங்களும் இடம் பெற்றுள்ளன.
நிலைக்காலுக்கு மேலாக மதில் சுவரில் இரண்டு வரிசையாகச் சாரத்துவாரங்களும் அவற்றுக்குக் கீழாகச் சிம்ம வேலைப்பாடுகளுடன் தண்டியங்களும் கல்லிலேயே செதுக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றில் மரச் சட்டங்களைச் சொருகி மரப் பலகைகளாலும், செம்பு தங்கம் போன்ற தகடுகளாலும் போர்த்தி கோபுர முகப்பை உருவாக்கி இருந்திருக்க வேண்டும். இவ்வகை அமைப்புக் கோபுரங்கள் ராஜராஜன் காலத்தில் இருந்தன என்பது அப்பேரரசன் தீட்டியுள்ள தஞ்சை பெருங்கோயிலின் ப்ரஸ்கோ ஓவியங்கள் மூலம் தெரியவருகிறது. தில்லைக் கோபுரங்கள் அனைத்தும் அவ்வகைக் கோபுரங்களாகத்தான் இருந்தன என்பதை ராஜராஜன் தன் மனைவியருடன் தில்லைக்கோயிலில் வழிபடும் காட்சியிலும், சுந்தரர் பதிகம் பாடும் காட்சியிலும் காண முடிகிறது.
ராஜராஜ சோழனின் அரண்மனை, இவ்வாயிலுக்கு அருகே உள்ள சீனிவாசபுரம் பகுதியில் இருந்திருக்க வேண்டும் என்பது தொல்லியல் ஆய்வுகளால் உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மாமன்னன் இறைவனை வழிபட வரும் திருவாயில் இது என்பதால்தான் இவ்வாயில் பேரழகோடு மங்கலம் பொலிகின்ற திருவாயிலாக அமைந்துள்ளது. இவ்வாயில் வழியாகப் புகுந்து கருவறைக்குச் செல்லும் வடபுற வாயிலில் மட்டுமே அட்ட மங்கலச் சிற்பங்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. செம்பு மற்றும் தங்கத் தகடுகள் போர்த்தப்பட்டிருந்த இவ்வாயிலின் முகப்புப் பகுதி பிற்கால கொள்ளையடிப்புகளின்போது சிதைந்திருக்க வேண்டும். இவ்வாயில் முக்கியத்துவம் பெற்ற வாயில் என்பதால் மாமன்னன் ராஜராஜன் மெய்க் காவலர்கள் பலரை அங்கு நியமித்திருந்தான் என்பதை அவனது சாசனம் ஒன்று எடுத்துக் கூறுகிறது. அணுக்கன் திருவாயில் போன்றே மற்ற மூன்று வாயில்களும் சேரநாட்டு கோபுர பாணியில் தான் இருந்திருக்க வேண்டும் என்பதை மெய்ப்பிக்கும் வண்ணம் மரச்சட்டம் சொருகுவதற்கேற்ற சாரத்துவாரங்களும் தண்டியங்களும் அவ்வாயில்களின் மேற்புறம் உள்ளன.
சேரர் கலைப்பாணியில் கொடுங்கைகள்: தஞ்சைப் பெரியகோயிலைப் பின்னாளில் புதுப்பித்த விஜயநகர அரசர்களும், தஞ்சை நாயக்கர்களும் சேரநாட்டுக் கலைப் பாணியில் திகழும் கூரை அமைப்பை கல்மண்டபங்களின் கொடுங்கைகளில் கட்ட ஒரு புதிய கட்டட மரபைத் தோற்றுவித்தனர். ஸ்ரீராஜராஜேச்சரத்தின் (பெரிய கோயில்) முகமண்டபத்திலும் சுப்பிரமணியர் ஆலயத்தின் மகா மண்டபத்திலும் இத்தகைய கொடுங்கைகளைக் காண முடிகிறது. உத்தரத்திலிருந்து ஏறத்தாழ 7 அடி நீளத்துக்கு வளைவுக் கூரையுடன் இக்கொடுங்கைகள் காணப்படுகின்றன.
கீழே மரச்சட்டங்கள், குமிழ் அணிகள், குறுக்குச் சட்டங்கள் என அனைத்தும் கருங்கல் கொண்டே அமைக்கப்பட்டிருப்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். பொதுவாக ஆவுடையார் கோயில் கொடுங்கைகளைச் சிறப்பாகக் குறிப்பிடுவர். ஆனால் இவற்றையும் விஞ்சும் வகையில் தஞ்சைப் பெரியகோயில் கொடுங்கைகள் விளங்குகின்றன. சேரநாட்டில் இன்றும் பொலிவுடன் திகழும் அக்கலை மரபை சோழ நாட்டிலும் போற்றி புதிய படைப்புக்களை உருவாக்கினர் என்பதற்கு தஞ்சைப் பெரியகோயிலே சிறந்த எடுத்துக்காட்டு.
தஞ்சை பெரிய கோயில்
தஞ்சை பெரிய கோயில் கட்டப்பட்டதன் ஆயிரமாவது ஆண்டு விழாவைக் கொண்டாடிக்கொண்டிருக்கும் சூழலில், நம்மால் கொண்டாடப்பட வேண்டியவர் யாராக இருக்க முடியும்? கேள்வி நீளமானது. ஆனால், பதில் சுருக்கமானது. குடவாயில் பாலசுப்ரமணியன். பெரிய கோயில் என்றாலே, இன்றைக்கு அரசாங்கத்திலிருந்து ஊடகங்கள் வரை எல்லோரும் அவரைத்தான் தேடுகிறார்கள். கோயில் பற்றி அவர் பேசுவதைக் கேட்பதே ஓர் அலாதியான அனுபவமாக இருக்கிறது. பேசத் தொடங்கிய சில நிமிஷங்களில் சோழர் கால வரலாற்றினூடே நம்மை ஒரு சுற்றுலா அழைத்துச் சென்றுவிடுகிறார் மனிதர். முக்கியமாகக் குறிப்பிட வேண்டியது வரலாற்றோடு தத்துவ விசாரங்களிலும் அவருக்கு இருக்கும் ஈடுபாடு. அது நம்மையும் தொற்றிக்கொள்கிறது.
தஞ்சாவூர் பெருவுடையார் கோயிலுக்கு எவ்வளவோ சிறப்புகள் உண்டு. அதில் முக்கியமான ஒரு சிறப்பு இந்தக் கோயிலைப் பற்றிய ஆவணங்கள். பொதுவாக, தமிழர்கள் ஆவணப்படுத்துவதில் அசட்டையர்கள் என்பது வரலாற்று காலம் தொட்டு தொடரும் கதை.
இங்குள்ள பல கோயில்களுக்கு நம்மிடத்தில் சரியான வரலாறு கிடையாது. தல புராணங்கள் என்ற பெயரில் உருவாக்கப்பட்ட புனை கதைகளே பெரும்பாலான கோயில்களின் வரலாறு. ஆனால், பெருவுடையார் கோயில் ஒரு விதி விலக்கு. இந்தக் கோயிலின் உருவாக்கத்தில் தொடங்கி நிர்வாகம் வரை தொடர்புடைய நிறைய தகவல்கள் இங்குள்ள கல்வெட்டுகளில் கிடைக்கின்றன. சோழர்களுக்குப் பிந்தைய பல்வேறு ஆட்சியாளர்களின் நிர்வாகத்தில் கோயில் நிர்வகிக்கப்பட்ட விவரம், கோயில் எதிர்கொண்ட தாக்குதல்கள் ஆகிய விவரங்கள் எல்லாம்கூட பல்வேறு ஆவணங்களின் மூலம் அறிய முடிகிறது. ஆனால், சாதாரணர்களை எட்டக்கூடிய வரலாறாக இது இல்லை. இவற்றையெல்லாம் தொகுத்து சாமானியர்களும் அறிந்துகொள்வதற்கேற்ப வரலாற்றைச் சொல்ல வேண்டிய தேவை இந்தக் கோயிலுக்கு இருந்தது. பாலசுப்ரமணியன் அதைப் பூர்த்திசெய்திருக்கிறார்.
தன் வாழ்வில் பெரும் பகுதியை ஆராய்ச்சிக்காகச் செலவிட்டு இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் 518 பக்கங்களில் அவர் கொண்டு வந்திருக்கும் "இராஜராஜேச்சரம்' புத்தகம், தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் பற்றிய அற்புதமான பெட்டகம்.
ஒரு கோயிலை அணுகுவது எவ்வளவு பெரிய கலை என்று வியக்கச் செய்கிறது. கோயில் நிர்மாணம், அமைப்பு, கட்டுமானச் சிறப்புகள், சிற்பங்கள், ஓவியங்கள், அவை சொல்லும் சேதிகள், வழிபாட்டு முறைகள், வழக்கொழிந்த அம்சங்கள், கோயிலைப் பற்றிய புனை கதைகள் என்று ஒரு கோயிலைப் பற்றிப் பேசவும் கேட்கவும் நமக்கு எவ்வளவு இருக்கின்றன?
எத்தனை வாய்ப்புகள் இருக்குமோ அத்தனை வாய்ப்புகளிலும் புகுந்து வெளியே வருகிறது "இராஜராஜேச்சரம்'. இது விமர்சனங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட புத்தகமில்லை. ஏராளமான விமர்சனங்களை எதிர்கொள்கிறது. ஆனால், இந்தப் புத்தகத்தைக் கடுமையாக விமர்சிப்பவர்கள்கூட இப்படியொரு புத்தகம் ஒவ்வொரு கோயிலுக்கும் தேவை என்கிறார்கள்.
குடவாயில் பாலசுப்ரமணியன் இதுவரை 25}க்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்கள் எழுதியிருக்கிறார். கல்வெட்டுகள், செப்பேடுகள், அரிய வகை நாணயங்கள், சிற்பங்கள் என்று அவருடைய ஆர்வங்கள் பெரிய அளவில் விரிகின்றன. ஏராளமான கோயில்கள் அவருடைய பணிப் பட்டியலில் வருகின்றன.
ஆனால், பெருவுடையார் தன்னை ஆக்கிரமித்துக்கொண்டார் என்கிறார் பாலசுப்ரமணியன். தன்னுடைய வாழ்வின் பெரும் பகுதி இந்தக் கோயில் மீதான கவனத்திலேயே கழிந்திருக்கிறது என்கிறார். புரிகிறது, பாலசுப்ரமணியன். அப்படிப்பட்ட ஒருவரால்தான் இப்படிப்பட்ட ஒரு புத்தகத்தைத் தர முடியும்!
ராஜராஜனின் உள்துறை!
அலுவலர்கள்: பிணக்கறுப்பான், கணக்கன், கீழ்க் கணக்கன், பாடிகாப்பான், தண்டுவான், அடிக்கீழ் நிற்பான்.
நடுநிலையாளன்: கிராமசபை நடைபெறும் போது உதவி செய்வதோடு அங்கு ஏற்படும் கருத்து வேறுபாடுகளை நடுநிலையாக இருந்து தீர்ப்பவன்.
கணக்கன்: சபைக்குரிய கணக்கை எழுதுபவன். சபை விரும்பும்போது கணக்கை அவ்வபோது காட்டுவதோடு ஆண்டு இறுதியில் கணக்கைச் சமர்ப்பிக்க வேண்டும்.
கீழ்க் கணக்கன்: கணக்கனுக்கு உதவுபவன்.
பாடிகாப்பான்: கலகம், திருட்டு முதலான குற்றங்கள் நிகழாத வகையில் காப்பவன்.
தண்டுவான்: கிராம மக்கள் அரசுக்கு, கொடுக்க வேண்டிய வரிகளை வசூலிப்பவன்.
அடிக்கீழ் நிற்பான்: ஊர்ச் சபையாருக்குச் குற்றேவல் புரிபவன்.
ஊதியங்கள்: மேற்சொன்ன ஊழியர்களுக்கு நாள் ஒன்றுக்கு நானாழி நெல், ஆண்டுக்கு ஏழு கழஞ்சு பொன், இரண்டு ஆடைகள் என ஊதியம் வழங்கப்பட்டன.
தஞ்சாவூர் பெருவுடையார் கோயிலுக்கு எவ்வளவோ சிறப்புகள் உண்டு. அதில் முக்கியமான ஒரு சிறப்பு இந்தக் கோயிலைப் பற்றிய ஆவணங்கள். பொதுவாக, தமிழர்கள் ஆவணப்படுத்துவதில் அசட்டையர்கள் என்பது வரலாற்று காலம் தொட்டு தொடரும் கதை.
இங்குள்ள பல கோயில்களுக்கு நம்மிடத்தில் சரியான வரலாறு கிடையாது. தல புராணங்கள் என்ற பெயரில் உருவாக்கப்பட்ட புனை கதைகளே பெரும்பாலான கோயில்களின் வரலாறு. ஆனால், பெருவுடையார் கோயில் ஒரு விதி விலக்கு. இந்தக் கோயிலின் உருவாக்கத்தில் தொடங்கி நிர்வாகம் வரை தொடர்புடைய நிறைய தகவல்கள் இங்குள்ள கல்வெட்டுகளில் கிடைக்கின்றன. சோழர்களுக்குப் பிந்தைய பல்வேறு ஆட்சியாளர்களின் நிர்வாகத்தில் கோயில் நிர்வகிக்கப்பட்ட விவரம், கோயில் எதிர்கொண்ட தாக்குதல்கள் ஆகிய விவரங்கள் எல்லாம்கூட பல்வேறு ஆவணங்களின் மூலம் அறிய முடிகிறது. ஆனால், சாதாரணர்களை எட்டக்கூடிய வரலாறாக இது இல்லை. இவற்றையெல்லாம் தொகுத்து சாமானியர்களும் அறிந்துகொள்வதற்கேற்ப வரலாற்றைச் சொல்ல வேண்டிய தேவை இந்தக் கோயிலுக்கு இருந்தது. பாலசுப்ரமணியன் அதைப் பூர்த்திசெய்திருக்கிறார்.
தன் வாழ்வில் பெரும் பகுதியை ஆராய்ச்சிக்காகச் செலவிட்டு இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் 518 பக்கங்களில் அவர் கொண்டு வந்திருக்கும் "இராஜராஜேச்சரம்' புத்தகம், தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் பற்றிய அற்புதமான பெட்டகம்.
ஒரு கோயிலை அணுகுவது எவ்வளவு பெரிய கலை என்று வியக்கச் செய்கிறது. கோயில் நிர்மாணம், அமைப்பு, கட்டுமானச் சிறப்புகள், சிற்பங்கள், ஓவியங்கள், அவை சொல்லும் சேதிகள், வழிபாட்டு முறைகள், வழக்கொழிந்த அம்சங்கள், கோயிலைப் பற்றிய புனை கதைகள் என்று ஒரு கோயிலைப் பற்றிப் பேசவும் கேட்கவும் நமக்கு எவ்வளவு இருக்கின்றன?
எத்தனை வாய்ப்புகள் இருக்குமோ அத்தனை வாய்ப்புகளிலும் புகுந்து வெளியே வருகிறது "இராஜராஜேச்சரம்'. இது விமர்சனங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட புத்தகமில்லை. ஏராளமான விமர்சனங்களை எதிர்கொள்கிறது. ஆனால், இந்தப் புத்தகத்தைக் கடுமையாக விமர்சிப்பவர்கள்கூட இப்படியொரு புத்தகம் ஒவ்வொரு கோயிலுக்கும் தேவை என்கிறார்கள்.
குடவாயில் பாலசுப்ரமணியன் இதுவரை 25}க்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்கள் எழுதியிருக்கிறார். கல்வெட்டுகள், செப்பேடுகள், அரிய வகை நாணயங்கள், சிற்பங்கள் என்று அவருடைய ஆர்வங்கள் பெரிய அளவில் விரிகின்றன. ஏராளமான கோயில்கள் அவருடைய பணிப் பட்டியலில் வருகின்றன.
ஆனால், பெருவுடையார் தன்னை ஆக்கிரமித்துக்கொண்டார் என்கிறார் பாலசுப்ரமணியன். தன்னுடைய வாழ்வின் பெரும் பகுதி இந்தக் கோயில் மீதான கவனத்திலேயே கழிந்திருக்கிறது என்கிறார். புரிகிறது, பாலசுப்ரமணியன். அப்படிப்பட்ட ஒருவரால்தான் இப்படிப்பட்ட ஒரு புத்தகத்தைத் தர முடியும்!
ராஜராஜனின் உள்துறை!
அலுவலர்கள்: பிணக்கறுப்பான், கணக்கன், கீழ்க் கணக்கன், பாடிகாப்பான், தண்டுவான், அடிக்கீழ் நிற்பான்.
நடுநிலையாளன்: கிராமசபை நடைபெறும் போது உதவி செய்வதோடு அங்கு ஏற்படும் கருத்து வேறுபாடுகளை நடுநிலையாக இருந்து தீர்ப்பவன்.
கணக்கன்: சபைக்குரிய கணக்கை எழுதுபவன். சபை விரும்பும்போது கணக்கை அவ்வபோது காட்டுவதோடு ஆண்டு இறுதியில் கணக்கைச் சமர்ப்பிக்க வேண்டும்.
கீழ்க் கணக்கன்: கணக்கனுக்கு உதவுபவன்.
பாடிகாப்பான்: கலகம், திருட்டு முதலான குற்றங்கள் நிகழாத வகையில் காப்பவன்.
தண்டுவான்: கிராம மக்கள் அரசுக்கு, கொடுக்க வேண்டிய வரிகளை வசூலிப்பவன்.
அடிக்கீழ் நிற்பான்: ஊர்ச் சபையாருக்குச் குற்றேவல் புரிபவன்.
ஊதியங்கள்: மேற்சொன்ன ஊழியர்களுக்கு நாள் ஒன்றுக்கு நானாழி நெல், ஆண்டுக்கு ஏழு கழஞ்சு பொன், இரண்டு ஆடைகள் என ஊதியம் வழங்கப்பட்டன.
மர்ம வீரன் ராஜராஜன்!
மன்னன் ராஜராஜ சோழன் தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலைக் கட்டினான் என்பது தெரியும். அவன் ஒரு மர்ம வீரன் என்பது உங்களுக்குத் தெரியுமா? கடற்கொள்ளையர்களைப் பிடிக்க அவன் கடலில் செய்த சாகசங்கள் எத்தனை பேருக்குத் தெரியும். அதிர்ச்சி அடையாதீர்கள். இது வரலாறு அல்ல. புனைவுதான். ஆனால், பார்க்கவும் படிக்கவும் திகட்டாத புனைவு.
இந்தப் புனைகதைக்குச் சொந்தக்காரர்கள் ஓவியர்கள் ப. தங்கம் - சந்திரோதயம் தம்பதி. இவர்கள் படைத்த "மர்ம வீரன் ராஜராஜன்' கதையில்தான் ராஜராஜன் மர்ம வீரனாக இருக்கிறான். இளவரசனான அவன் கடற்கொள்ளையர்களைப் பிடிக்கவும் தன் சகோதரி குந்தவையைக் கொலை முயற்சியிலிருந்து காக்கவும் கடலில் சாகசங்களில் ஈடுபடுகிறான். இறுதியில் கொள்ளையர்களை வீழ்த்தி தங்கையையும், கடல் வணிகர்களையும், நாட்டையும் காக்கிறான்.
ஓவியப் பயணம் குறித்து தங்கம்: ""கும்பகோணத்தில் பிறந்து வளர்ந்த எனக்கு சிறு வயது முதலே ஓவியம் வரைவதில் ஆர்வம் இருந்தது. தமிழகத்தில் சென்னை, கும்பகோணத்தில் மட்டும் ஓவியக் கல்லூரிகள் உள்ளன. 1950-ல் கும்பகோணம் கீழ ஐயன் தெருவில் இருந்த இந்த ஓவியக் கல்லூரிக்குச் சித்திர கலாசாலை என்று பெயர். அதில்தான் 6 ஆண்டுகள் ஓவியம் கற்றுவந்தேன்.
அப்போது கல்கியின் "பார்த்திபன் கனவு', "சிவகாமியின் சபதம்' நம் தமிழக வரலாற்றுப் பின்னணியில் மிகவும் சுவைதரும் சரித்திர கதைகள் கல்கி மூலம் தமிழக வாசகர்களுக்குக் கிடைத்தன. அதன் பின்னர் கல்கி "பொன்னியின்செல்வன்' என்ற புகழ்பெற்ற சரித்திரக்கதையை எழுதினார். அதில் சோழர்கால நிகழ்ச்சிகள், எதிரிகளின் சதித்திட்டம், ரகசிய ஆலோசனைகளை அறிய ஒற்றர்படை இவற்றைக் குறித்தெல்லாம் சுவைபட எழுதியிருந்தார். அதைப் படித்த பின்னர் "பொன்னியின்செல்வன்' கதாபாத்திரங்கள் நம்மிடையே எப்போதும் உலா வருவது போன்ற உணர்வு ஏற்பட்டது.
ராஜராஜ சோழனின் இளமைப் பருவத்தை சித்திரக்கதையாக வரைவதற்கு மனதுக்குள் பெரிய ஆசை எழுந்தது. அப்போதெல்லாம் சாப்பிடும்போதும், நடந்து செல்லும்போதும்கூட அந்தக் காலத்திலேயே வாழ்ந்த உணர்வில் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பேன். அதன் விளைவாக உருவானதே வீரசோழன் சித்திரக்கதை'' என்றார்.
தங்கத்தின் மனைவி சந்திரோதயம்: ""கும்பகோணத்தில் 1956-ம் ஆண்டில் குப்புசாமி ஐயரிடம் ஓவியம் கற்றுவந்தேன். அப்போது என் கணவர் நாளிதழ் ஒன்றில் ஓவியராக இருந்தார். அதில் அரேபிய நாயகனான சிந்துபாத்தின் சாகசங்கள் நிறைந்த கன்னித்தீவு மற்றும் கறுப்புக்கண்ணாடி சித்திரக் கதைகளை வரைந்து வந்தார். இந்நிலையில் 1960-ல் எங்களுக்குத் திருமணம் நடைபெற்றது. உடனே என் கணவர் தஞ்சைக்கு வந்துவிட்டார். அதன்பின்னர் தஞ்சை மருத்துவக் கல்லூரியில் ஓவியர் மற்றும் புகைப்படக்கலைஞராக பணிபுரிந்தார். நான் பள்ளிக்கூடத்தில் ஓவிய ஆசிரியராகப் பணியில் சேர்ந்தேன். அப்போது நாங்கள் இருவரும் சித்திரக்கதை வரையும் ஆர்வத்தில் "தங்கப்பதுமை' என்ற சித்திர வார இதழ் தொடங்கி இளவரசி குந்தவை என்ற முதல் இதழை நடிகர் சிவாஜியின் கைகளால் வெளியிட்டோம்.
அதன் பின்னர் ராஜராஜசோழனின் வரலாற்றுப் பின்னணியில் ஒரு சித்திரக்கதை வரைவதற்கு என் கணவர் எனக்குப் பயிற்சி அளித்தார். அவரது தொடர் ஊக்கத்தின் காரணமாக உருவானதே "மர்ம வீரன் ராஜராஜன்'. அது பல அதிர்ச்சியூட்டும் திருப்பங்களைக் கொண்ட நாவல் போன்றது. அதைப் படிப்பவர்கள் அக்காலத்துக்கே அழைத்துச் செல்லப்படுவதை உணரலாம்.
அதைத் தொடர்ந்து இருவரும் தாராசுரம் ஐராவதீஸ்வரர் கோயிலை வைத்து இரண்டாம் ராஜராஜனின் வரலாற்றுப் பின்னணியில் ராஜகம்பீரன் என்ற சித்திரக் கதையை வரைந்து வெளியிட்டோம்.''என்றார் சந்திரோதயம்.
இந்தப் புனைகதைக்குச் சொந்தக்காரர்கள் ஓவியர்கள் ப. தங்கம் - சந்திரோதயம் தம்பதி. இவர்கள் படைத்த "மர்ம வீரன் ராஜராஜன்' கதையில்தான் ராஜராஜன் மர்ம வீரனாக இருக்கிறான். இளவரசனான அவன் கடற்கொள்ளையர்களைப் பிடிக்கவும் தன் சகோதரி குந்தவையைக் கொலை முயற்சியிலிருந்து காக்கவும் கடலில் சாகசங்களில் ஈடுபடுகிறான். இறுதியில் கொள்ளையர்களை வீழ்த்தி தங்கையையும், கடல் வணிகர்களையும், நாட்டையும் காக்கிறான்.
ஓவியப் பயணம் குறித்து தங்கம்: ""கும்பகோணத்தில் பிறந்து வளர்ந்த எனக்கு சிறு வயது முதலே ஓவியம் வரைவதில் ஆர்வம் இருந்தது. தமிழகத்தில் சென்னை, கும்பகோணத்தில் மட்டும் ஓவியக் கல்லூரிகள் உள்ளன. 1950-ல் கும்பகோணம் கீழ ஐயன் தெருவில் இருந்த இந்த ஓவியக் கல்லூரிக்குச் சித்திர கலாசாலை என்று பெயர். அதில்தான் 6 ஆண்டுகள் ஓவியம் கற்றுவந்தேன்.
அப்போது கல்கியின் "பார்த்திபன் கனவு', "சிவகாமியின் சபதம்' நம் தமிழக வரலாற்றுப் பின்னணியில் மிகவும் சுவைதரும் சரித்திர கதைகள் கல்கி மூலம் தமிழக வாசகர்களுக்குக் கிடைத்தன. அதன் பின்னர் கல்கி "பொன்னியின்செல்வன்' என்ற புகழ்பெற்ற சரித்திரக்கதையை எழுதினார். அதில் சோழர்கால நிகழ்ச்சிகள், எதிரிகளின் சதித்திட்டம், ரகசிய ஆலோசனைகளை அறிய ஒற்றர்படை இவற்றைக் குறித்தெல்லாம் சுவைபட எழுதியிருந்தார். அதைப் படித்த பின்னர் "பொன்னியின்செல்வன்' கதாபாத்திரங்கள் நம்மிடையே எப்போதும் உலா வருவது போன்ற உணர்வு ஏற்பட்டது.
ராஜராஜ சோழனின் இளமைப் பருவத்தை சித்திரக்கதையாக வரைவதற்கு மனதுக்குள் பெரிய ஆசை எழுந்தது. அப்போதெல்லாம் சாப்பிடும்போதும், நடந்து செல்லும்போதும்கூட அந்தக் காலத்திலேயே வாழ்ந்த உணர்வில் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பேன். அதன் விளைவாக உருவானதே வீரசோழன் சித்திரக்கதை'' என்றார்.
தங்கத்தின் மனைவி சந்திரோதயம்: ""கும்பகோணத்தில் 1956-ம் ஆண்டில் குப்புசாமி ஐயரிடம் ஓவியம் கற்றுவந்தேன். அப்போது என் கணவர் நாளிதழ் ஒன்றில் ஓவியராக இருந்தார். அதில் அரேபிய நாயகனான சிந்துபாத்தின் சாகசங்கள் நிறைந்த கன்னித்தீவு மற்றும் கறுப்புக்கண்ணாடி சித்திரக் கதைகளை வரைந்து வந்தார். இந்நிலையில் 1960-ல் எங்களுக்குத் திருமணம் நடைபெற்றது. உடனே என் கணவர் தஞ்சைக்கு வந்துவிட்டார். அதன்பின்னர் தஞ்சை மருத்துவக் கல்லூரியில் ஓவியர் மற்றும் புகைப்படக்கலைஞராக பணிபுரிந்தார். நான் பள்ளிக்கூடத்தில் ஓவிய ஆசிரியராகப் பணியில் சேர்ந்தேன். அப்போது நாங்கள் இருவரும் சித்திரக்கதை வரையும் ஆர்வத்தில் "தங்கப்பதுமை' என்ற சித்திர வார இதழ் தொடங்கி இளவரசி குந்தவை என்ற முதல் இதழை நடிகர் சிவாஜியின் கைகளால் வெளியிட்டோம்.
அதன் பின்னர் ராஜராஜசோழனின் வரலாற்றுப் பின்னணியில் ஒரு சித்திரக்கதை வரைவதற்கு என் கணவர் எனக்குப் பயிற்சி அளித்தார். அவரது தொடர் ஊக்கத்தின் காரணமாக உருவானதே "மர்ம வீரன் ராஜராஜன்'. அது பல அதிர்ச்சியூட்டும் திருப்பங்களைக் கொண்ட நாவல் போன்றது. அதைப் படிப்பவர்கள் அக்காலத்துக்கே அழைத்துச் செல்லப்படுவதை உணரலாம்.
அதைத் தொடர்ந்து இருவரும் தாராசுரம் ஐராவதீஸ்வரர் கோயிலை வைத்து இரண்டாம் ராஜராஜனின் வரலாற்றுப் பின்னணியில் ராஜகம்பீரன் என்ற சித்திரக் கதையை வரைந்து வெளியிட்டோம்.''என்றார் சந்திரோதயம்.
பெரிய கோவில் கட்டப்பட்டது எப்படி
தஞ்சாவூர் பெருவுடையார் கோயிலுக்குச் சிறப்பு அம்சங்கள் பல உண்டு. இரண்டு அல்லது மூன்று தளங்களை மட்டுமே கொண்டு கோயில்கள் கட்டப்பட்டு வந்த காலத்தில், கற்களே கிடைக்காத காவிரி சமவெளிப் பகுதியில், 15 தளங்கள் கொண்ட சுமார் 60 மீட்டர் உயரமான ஒரு கற்கோயிலை ராஜராஜன் எழுப்பியது என்பது மாபெரும் சாதனையே. அது மட்டுமன்றி, கல்வெட்டுகள், சிற்பங்கள், ஓவியங்கள், வழிபாட்டுக்கான செப்புத் திருமேனிகள் என்று பல புதிய அம்சங்களையும் இத் திருக்கோயிலில் புகுத்தி கோயில் கட்டும் கலையில் ஒரு புரட்சியை ஏற்படுத்தியவன் ராஜராஜன்.
தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலைப் பற்றிப் பல நூல்கள் வெளிவந்துள்ளன. ஆயினும் இவற்றில் முரண்பாடுகள் காணப்படுகின்றன. கோபுரத்தின் உயரம் 59.75 மீட்டர் முதல் 65.85 மீட்டர் வரை குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. எனவே சோழர் கால அளவுகளின்படி கோயிலின் திட்டமிடப்பட்ட உயரம் என்ன, கடைக்கால்கள் எந்த அடிப்படையில் திட்டமிடப்பட்டன. கட்டப்பட்டன, பாரந்தூக்கிகள் முதலியன இல்லாத ஒரு காலத்தில் சுமார் 60 மீட்டர் உயர கோபுரம் எவ்வாறு கட்டப்பட்டது.
இந்த கேள்விகளுக்கு விடைபெற நாம் ராஜராஜன் காலத்தில் கையாளப்பட்ட அளவு முறைகளைப் பற்றிச் சற்று தெரிந்து கொள்ளவது அவசியம்..
பெரிய கோயில் அளவுகோல்...
எட்டு நெல் கதிர்களை அகலவாட்டில் ஒன்றோடொன்று நெருக்கமாக அமைத்து அந்த நீளத்தை விரல், மானாங்குலம், மானம் என்று அழைத்தனர். இருப்பத்தி நான்கு விரல் தஞ்சை முழம் என்று அழைக்கப்பட்டது. ஒரு முழமே இருவிரல் நீட்டித்து பதினாறு விரல் அகலத்து, ஆறுவிரல் உசரத்து பீடம், ஒரு விரலோடு ஒரு தோரை உசரத்து பதுமம் என்ற திருமேனி பற்றிய குறிப்பை காணலாம்.
தற்போதைய அளவின்படி ஒரு விரல் என்பது 33 மில்லி மீட்டராகும். கருவறை வெளிச்சுவர்களில் காணப்படும் கலசத்தூண்களின் அகலம் 10 விரல்களாகும், அதாவது 0.33 மீட்டர் ஆகும். இதுவே தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலின் அடிப்படை அளவாகும். இதனை நாம் அலகு என்று குறிப்பிடலாம். இந்த அடிப்படையில் விமானத்தின் திட்டமிட்ட உயரம் 180 அலகுகள். அதாவது சுமாராக 59.40 மீட்டர். சிவலிங்கத்தின் உயரம் சரியாக 12 அலகுகள். இதைப்போன்று 15 மடங்கு உயரமான 180 அலகுகள், அதாவது 59.40 மீட்டர் என்பதே கோபுரத்தின் திட்டமிடப்பட்ட உயரம். கருவறையின் இரு தளங்களிலும் விமானத்தின் பதின்மூன்று மாடிகளும் சேர்ந்து 15 தளங்கள் என்பது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. அலகுகளின் அடிப்படையில் கருவறை 24 அலகுகள் கொண்ட ஒரு சதுரம். கருவறையின் உட்சுவரும், வெளிச்சுவரும் முறையே 48 அலகுகள், 72 அலகுகள் அளவுடைய சதுரங்களாகும். பிரகாரத்தில் நாம் காணக்கூடிய விமானத்தின் அடிப்பகுதி (உபானா) 90 அலகுகள். இந்த அடிப்படையில் விமானத்தின் கடைக்கால் 108 அலகுகள் (36 மீ ஷ் 36 மீ) பக்க அளவு கொண்ட பெரிய சதுரமாக இருக்கலாம் என யூகிக்க முடிகிறது. சரியான அளவுகள் தெரியவில்லை.
இந்த கடைக்கால் மிகக்குறைந்த ஆழத்திலேயே, அதாவது 5 அலகுகள் ஆழத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது எனத் தெரியவந்துள்ளது. கோயில் வளாகத்தின் அருகே பாறை தென்படுகிறது. ஆயினும் சுமார் 42,500 டன் எடையுள்ள விமானத்தை பாறையின் தாங்கு திறனைச் சோதித்துப் பார்க்காமல் கட்டியிருக்க மாட்டார்கள் என்று தோன்றுகிறது. சுமார்
1.2 மீ ஷ் 1.2 மீ சதுரத்தில் 0.6 மீ ஷ் 0.6 ஷ் 0.6 மீ அளவு கற்களை ஒவ்வொரு அடுக்கிலும் நான்கு கற்கள் என்ற கணக்கில் அடுக்கிக் கொண்டே போய் பாறையில் எப்போது விரிசல்கள் விழுகின்றன என்பதைக் கவனித்த பின்னரே கடைக்காலின் அளவுகள் தீர்மானிக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே பாறையின் மேல் வரும் அழுத்தம் குறித்த சோதனைகள் இக்கோயில் நிர்மாணித்த சிற்பிகள் மேற்கொண்டனர் என்பது இக்கோயிலின் மற்றொரு சிறப்பம்சமாகும்.
பெரிய கோயிலின் விமான வடிவமைப்பு
180 அலகுகள் உயரம் கொண்ட கோயில் விமானம் எவ்வாறு கட்டப்பட்டது என்பது குறித்த குறிப்புகள் எதுவுமில்லை. சில சாத்தியக் கூறுகள் மட்டுமே பரிசீலிக்கலாம். கருவறையின் உட்சுவருக்கும், வெளிச்சுவருக்கும் இடையே 6 அலகுகள் கொண்ட உள் சுற்றுப்பாதை உள்ளது. இந்த இடைவெளி படிப்படியாகக் குறைக்கப்பட்டு, சுமார் 20 மீட்டர் உயரத்தில் இரு சுவர்களும் இணைக்கப்பட்டன. இங்கிருந்து விமானம் மேலே எழும்புகிறது. சுவர்களை இணைத்ததன் மூலம் 72 அலகுகள் பக்க அளவு கொண்ட (சுமார் 24 மீ ஷ் 24 மீ) ஒரு பெரிய சதுர மேடை கிடைக்கப் பெற்றது. விமானம் 13 தட்டுகளைக் கொண்டது. முதல் மாடியின் உயரம் சுமார் 4.40 மீட்டர், பதின்மூன்றாவது மாடியின் உயரம் சுமார் 1.92 மீ. பதின்மூன்று மாடிகளின் மொத்த உயரம் 32.5 மீட்டராகும். பதின்மூன்றாவது மாடியின் மேல் எண்பட்டை வடிவ தண்டு, கோளம், கலசம் மூன்றும் உள்ளன. இதன் மொத்த உயரம் 30 அலகுகள். அதாவது பிரகாரத்திலிருந்து விமானத்தின்
13-வது மாடி சரியாக 150 அலகுகள் (50 மீ) உயரத்தில் உள்ளது. தஞ்சை சிற்பிகள் இந்த உயரத்தை மூன்று சம உயரப் பகுதிகளாகப் பிரித்துள்ளனர்.
அதாவது, கருவறை மேல் மாடி உயரம் 50 அலகுகள், விமானத்தின் முதல் மாடியிலிருந்து 5-வது மாடி வரை 50 அலகுகள், விமானத்தின் 6-வது மாடியிலிருந்து 13-வது தளம் வரை 50 அலகுகள். இந்த மூன்று பகுதிகளுக்கும் அதன் உயரத்துக்கேற்ப தனித்தனியான சார அமைப்புகள் அமைக்கத் திட்டமிட்டிருந்தனர் என்று தெரிகிறது.
சாரங்களின் அமைப்பு
கருவறைக்கு ஒரு கீழ்தளமும் ஒரு மேல் தளமும் உள்ளன. மேல் தளத்தின் கூரை சரியாக 50 அலகுகள் (16.5 மீ) உயரத்தில் உள்ளது. இங்கு தான் முதல்கட்ட சாரம் - ஒரு சாய்வுப் பாதை முடிவுற்றது. ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட சாய்வுப் பாதைகள் (தஅஙடந) உபயோகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது தெரிகிறது. இவை பல ஆண்டுகளுக்கு நிலைத்து நிற்கும் வகையில் அமைக்கப்பட்டன. சாய்வுப் பாதையின் இருபக்கங்களிலும் கற்கள் - சுண்ணாம்புக் கலவை கொண்டு கட்டப்பட்ட உறுதியான சுவர்கள் இருந்தன. இந்த இரு சுவர்களுக்கு நடுவில் உள்ள பகுதி (4 அல்லது 5 மீ அகலம் இருக்கலாம்) பெரிய மற்றும் சிறிய உடைந்த கற்கள், துண்டுக் கற்கள் ஆகியவற்றால் நிரப்பப்பட்டன. மண்ணால் அல்ல. யானைகள் செல்வதற்கு ஏற்ற மிதமான வாட்டத்துடன் அமைக்கப்பட்டன. மழைநீர் வடியவும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. கோயிலின் திருமதில் சுவரும் (சுமார் 1 மீ குறுக்களவு கொண்டது) இதே பாணியில் கட்டப்பட்டிருந்தது என்பது குறிப்பிட்டத்தக்கது.
இரண்டாவது கட்டமாக 50 முதல் 100 அலகுகள் வரை (சுமார் 16.5 மீட்டரிலிருந்து 33 மீட்டர் உயரம் வரை) விமானம் கட்டுவதற்குச் சற்று மாறுபட்ட சாரம் தேவைப்பட்டது. இது அமைப்பில் சீனாவின் நெடுஞ்சுவர் போல் ஓர் அரண் மதில் சுவர் அமைப்பாக செங்குத்தான இரு சுவர்களையும், அதன் நடுவே முதல்கட்ட சாரத்தைப் போல் யானைகள் செல்வதற்கேற்ற வழித்தடத்தையும் கொண்டிருந்தது. விமானத்தின் நான்கு பக்கங்களையும் சுற்றிச் செல்லுமாறு அமைந்திருந்த இந்த அரண் மதில் சாரம், கோபுரம் உயர உயர தானும் உயர்ந்து கொண்டே சென்றது. முதல் கட்ட சாய்வுப் பாதையின் இறுதிகட்ட மேடைச் சுவர்களுடன் இந்த இரண்டாம் கட்ட சாரத்தின் சுவர்கள் இணைக்கப்பட்டிருந்தன. இந்த கட்டுமானத்தின் அமைப்பில் மிகுந்த கவனம் தேவைப்பட்டது. இதுமட்டுமன்றி இந்த அரண் சுவர்களுக்கு நிறைய கற்களும் தேவைப்பட்டன. முதல் கட்ட சாரங்களில் சில கலைக்கப்பட்டு, அவற்றின் கற்கள் முதலியவை செங்குத்தான அரண் சுவர்கள் கட்டுவதற்கு உபயோகப்படுத்தப்பட்டன என்று நம்புவதற்கு இடமிருக்கிறது.
இறுதிகட்டமாக, 100 முதல் 150 அலகுகள் வரையிலான விமானப் பணிகளுக்காக மரத்தினாலான வலுவான சாரம் (நஇஅஊஊஞகஈ) அமைக்கப்பட்டது. சவுக்குக் கழிகள், சணல் கயிறுகள் தவிர்க்கப்பட்டன. தரமான நல்ல உறுதியான மரங்களிலான தூண்கள் (யஉதபஐஇஅக டஞநப), நேர்ச்சட்டங்கள் (தமசசஉதந), குறுக்குச் சட்டங்கள் (ஆதஅஇஉந) அனைத்தும் முட்டுப் பொருத்துகள் (இஅதடஉசபதவ ஒஞஐசபந) மூலம் இணைக்கப் பெற்றன. இவை இரண்டாவது கட்ட மதில் அரண் சாரத்தில் நிலை நிறுத்தப்பட்டன. செங்குத்தான தூண்களும் நேர் சட்டங்களும் மேடைகளை விரும்பிய விதத்தில் அமைத்துக் கொள்ள
உதவின.
அரண் மதில் உட்சுவரிலிருந்து மேடைகளுக்குக் கற்களையும் சிற்பிகள் மற்றும் ஏனைய தொழிலாளர்களையும் எடுத்துச் செல்ல சாய்வுப் பாதைகள் அமைப்பது இந்த முறையில் எளிதாகவிருந்தது.
மேலே கூறிய அமைப்பு ஒரு சாத்தியக் கூறு. இரண்டாவது கட்ட அரண் மதில் சுவர் சாரத்துக்கு முதல் கட்ட சாய்வுப் பாதைகள் கலைக்கப்பட்டு, அதன் கற்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன. விமானக் கட்டுமானப் பணிகள் அனைத்தும் முடிவுற்றதும் சாரங்கள் கலைக்கப்பட்டு, கற்கள், மண், மரம் அனைத்தும் கோயில் மதில் சுவர், மதில் சுவர் உள்புறத்தில் காணப்படும் துணைக் கோயில்கள், நுழைவுவாயில்கள், சாலைகள் அமைப்பது முதலிய கட்டுமானங்களில் எவ்வித சேதாரமுமின்றி முழுமையாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
சோழர் நகரம்!
தெருக்கள்
(தஞ்சாவூர்ப் புறம்படி)
காந்தர்வத் தெரு, மடைப்பள்ளித் தெரு, வில்லிகள் தெரு, ஆணைகடுவார் தெரு, ஆனை ஆட்கள் தெரு, பன்மையார் தெரு, சாலியத் தெரு.
பெருந்தெருக்கள்
மும்முடிச்சோழப் பெருந்தெரு, நித்தவினோதப் பெருந்தெரு, வீரசிகாமணிப் பெருந்தெரு, வீரசோழப் பெருந்தெரு, செயங்கொண்ட சோழப் பெருந்தெரு, இராசவித்யாதரப் பெருந்தெரு, சூரசிகாமணிப் பெருந்தெரு.
சோழ மன்னர்கள் பெயரில் ஆறுகள்
முடி கொண்ட சோழப் பேராறு, தண் பொருத்தமான முடி கொண்ட சோழப் பேராறு, சுங்கந் தவிர்த்த சோழப் பேராறு, அகளங்கப் பேராறு, மதுராந்தக வடவாறு, வீரசோழ வடவாறு, வீரராசேந்திர சோழ வடவாறு, விக்கிரமனாறு, கரி
காலச் சோழப் பேராறு (கொள்ளிடம்), வீரசோழனாறு.
பேரங்காடி
(தற்போதைய சூப்பர் மார்க்கெட் முறை) திரிபுவன மாதேவி பேரங்காடி.
சோழர்கால நாணயங்கள்
கி.பி. 985}1014 காலகட்டத்தில் இலங்கையில்
ராஜராஜ சோழனால்
புழக்கத்துக்கு விடப்பட்ட
தங்க நாணயங்கள்.
தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலைப் பற்றிப் பல நூல்கள் வெளிவந்துள்ளன. ஆயினும் இவற்றில் முரண்பாடுகள் காணப்படுகின்றன. கோபுரத்தின் உயரம் 59.75 மீட்டர் முதல் 65.85 மீட்டர் வரை குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. எனவே சோழர் கால அளவுகளின்படி கோயிலின் திட்டமிடப்பட்ட உயரம் என்ன, கடைக்கால்கள் எந்த அடிப்படையில் திட்டமிடப்பட்டன. கட்டப்பட்டன, பாரந்தூக்கிகள் முதலியன இல்லாத ஒரு காலத்தில் சுமார் 60 மீட்டர் உயர கோபுரம் எவ்வாறு கட்டப்பட்டது.
இந்த கேள்விகளுக்கு விடைபெற நாம் ராஜராஜன் காலத்தில் கையாளப்பட்ட அளவு முறைகளைப் பற்றிச் சற்று தெரிந்து கொள்ளவது அவசியம்..
பெரிய கோயில் அளவுகோல்...
எட்டு நெல் கதிர்களை அகலவாட்டில் ஒன்றோடொன்று நெருக்கமாக அமைத்து அந்த நீளத்தை விரல், மானாங்குலம், மானம் என்று அழைத்தனர். இருப்பத்தி நான்கு விரல் தஞ்சை முழம் என்று அழைக்கப்பட்டது. ஒரு முழமே இருவிரல் நீட்டித்து பதினாறு விரல் அகலத்து, ஆறுவிரல் உசரத்து பீடம், ஒரு விரலோடு ஒரு தோரை உசரத்து பதுமம் என்ற திருமேனி பற்றிய குறிப்பை காணலாம்.
தற்போதைய அளவின்படி ஒரு விரல் என்பது 33 மில்லி மீட்டராகும். கருவறை வெளிச்சுவர்களில் காணப்படும் கலசத்தூண்களின் அகலம் 10 விரல்களாகும், அதாவது 0.33 மீட்டர் ஆகும். இதுவே தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலின் அடிப்படை அளவாகும். இதனை நாம் அலகு என்று குறிப்பிடலாம். இந்த அடிப்படையில் விமானத்தின் திட்டமிட்ட உயரம் 180 அலகுகள். அதாவது சுமாராக 59.40 மீட்டர். சிவலிங்கத்தின் உயரம் சரியாக 12 அலகுகள். இதைப்போன்று 15 மடங்கு உயரமான 180 அலகுகள், அதாவது 59.40 மீட்டர் என்பதே கோபுரத்தின் திட்டமிடப்பட்ட உயரம். கருவறையின் இரு தளங்களிலும் விமானத்தின் பதின்மூன்று மாடிகளும் சேர்ந்து 15 தளங்கள் என்பது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. அலகுகளின் அடிப்படையில் கருவறை 24 அலகுகள் கொண்ட ஒரு சதுரம். கருவறையின் உட்சுவரும், வெளிச்சுவரும் முறையே 48 அலகுகள், 72 அலகுகள் அளவுடைய சதுரங்களாகும். பிரகாரத்தில் நாம் காணக்கூடிய விமானத்தின் அடிப்பகுதி (உபானா) 90 அலகுகள். இந்த அடிப்படையில் விமானத்தின் கடைக்கால் 108 அலகுகள் (36 மீ ஷ் 36 மீ) பக்க அளவு கொண்ட பெரிய சதுரமாக இருக்கலாம் என யூகிக்க முடிகிறது. சரியான அளவுகள் தெரியவில்லை.
இந்த கடைக்கால் மிகக்குறைந்த ஆழத்திலேயே, அதாவது 5 அலகுகள் ஆழத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது எனத் தெரியவந்துள்ளது. கோயில் வளாகத்தின் அருகே பாறை தென்படுகிறது. ஆயினும் சுமார் 42,500 டன் எடையுள்ள விமானத்தை பாறையின் தாங்கு திறனைச் சோதித்துப் பார்க்காமல் கட்டியிருக்க மாட்டார்கள் என்று தோன்றுகிறது. சுமார்
1.2 மீ ஷ் 1.2 மீ சதுரத்தில் 0.6 மீ ஷ் 0.6 ஷ் 0.6 மீ அளவு கற்களை ஒவ்வொரு அடுக்கிலும் நான்கு கற்கள் என்ற கணக்கில் அடுக்கிக் கொண்டே போய் பாறையில் எப்போது விரிசல்கள் விழுகின்றன என்பதைக் கவனித்த பின்னரே கடைக்காலின் அளவுகள் தீர்மானிக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே பாறையின் மேல் வரும் அழுத்தம் குறித்த சோதனைகள் இக்கோயில் நிர்மாணித்த சிற்பிகள் மேற்கொண்டனர் என்பது இக்கோயிலின் மற்றொரு சிறப்பம்சமாகும்.
பெரிய கோயிலின் விமான வடிவமைப்பு
180 அலகுகள் உயரம் கொண்ட கோயில் விமானம் எவ்வாறு கட்டப்பட்டது என்பது குறித்த குறிப்புகள் எதுவுமில்லை. சில சாத்தியக் கூறுகள் மட்டுமே பரிசீலிக்கலாம். கருவறையின் உட்சுவருக்கும், வெளிச்சுவருக்கும் இடையே 6 அலகுகள் கொண்ட உள் சுற்றுப்பாதை உள்ளது. இந்த இடைவெளி படிப்படியாகக் குறைக்கப்பட்டு, சுமார் 20 மீட்டர் உயரத்தில் இரு சுவர்களும் இணைக்கப்பட்டன. இங்கிருந்து விமானம் மேலே எழும்புகிறது. சுவர்களை இணைத்ததன் மூலம் 72 அலகுகள் பக்க அளவு கொண்ட (சுமார் 24 மீ ஷ் 24 மீ) ஒரு பெரிய சதுர மேடை கிடைக்கப் பெற்றது. விமானம் 13 தட்டுகளைக் கொண்டது. முதல் மாடியின் உயரம் சுமார் 4.40 மீட்டர், பதின்மூன்றாவது மாடியின் உயரம் சுமார் 1.92 மீ. பதின்மூன்று மாடிகளின் மொத்த உயரம் 32.5 மீட்டராகும். பதின்மூன்றாவது மாடியின் மேல் எண்பட்டை வடிவ தண்டு, கோளம், கலசம் மூன்றும் உள்ளன. இதன் மொத்த உயரம் 30 அலகுகள். அதாவது பிரகாரத்திலிருந்து விமானத்தின்
13-வது மாடி சரியாக 150 அலகுகள் (50 மீ) உயரத்தில் உள்ளது. தஞ்சை சிற்பிகள் இந்த உயரத்தை மூன்று சம உயரப் பகுதிகளாகப் பிரித்துள்ளனர்.
அதாவது, கருவறை மேல் மாடி உயரம் 50 அலகுகள், விமானத்தின் முதல் மாடியிலிருந்து 5-வது மாடி வரை 50 அலகுகள், விமானத்தின் 6-வது மாடியிலிருந்து 13-வது தளம் வரை 50 அலகுகள். இந்த மூன்று பகுதிகளுக்கும் அதன் உயரத்துக்கேற்ப தனித்தனியான சார அமைப்புகள் அமைக்கத் திட்டமிட்டிருந்தனர் என்று தெரிகிறது.
சாரங்களின் அமைப்பு
கருவறைக்கு ஒரு கீழ்தளமும் ஒரு மேல் தளமும் உள்ளன. மேல் தளத்தின் கூரை சரியாக 50 அலகுகள் (16.5 மீ) உயரத்தில் உள்ளது. இங்கு தான் முதல்கட்ட சாரம் - ஒரு சாய்வுப் பாதை முடிவுற்றது. ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட சாய்வுப் பாதைகள் (தஅஙடந) உபயோகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது தெரிகிறது. இவை பல ஆண்டுகளுக்கு நிலைத்து நிற்கும் வகையில் அமைக்கப்பட்டன. சாய்வுப் பாதையின் இருபக்கங்களிலும் கற்கள் - சுண்ணாம்புக் கலவை கொண்டு கட்டப்பட்ட உறுதியான சுவர்கள் இருந்தன. இந்த இரு சுவர்களுக்கு நடுவில் உள்ள பகுதி (4 அல்லது 5 மீ அகலம் இருக்கலாம்) பெரிய மற்றும் சிறிய உடைந்த கற்கள், துண்டுக் கற்கள் ஆகியவற்றால் நிரப்பப்பட்டன. மண்ணால் அல்ல. யானைகள் செல்வதற்கு ஏற்ற மிதமான வாட்டத்துடன் அமைக்கப்பட்டன. மழைநீர் வடியவும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. கோயிலின் திருமதில் சுவரும் (சுமார் 1 மீ குறுக்களவு கொண்டது) இதே பாணியில் கட்டப்பட்டிருந்தது என்பது குறிப்பிட்டத்தக்கது.
இரண்டாவது கட்டமாக 50 முதல் 100 அலகுகள் வரை (சுமார் 16.5 மீட்டரிலிருந்து 33 மீட்டர் உயரம் வரை) விமானம் கட்டுவதற்குச் சற்று மாறுபட்ட சாரம் தேவைப்பட்டது. இது அமைப்பில் சீனாவின் நெடுஞ்சுவர் போல் ஓர் அரண் மதில் சுவர் அமைப்பாக செங்குத்தான இரு சுவர்களையும், அதன் நடுவே முதல்கட்ட சாரத்தைப் போல் யானைகள் செல்வதற்கேற்ற வழித்தடத்தையும் கொண்டிருந்தது. விமானத்தின் நான்கு பக்கங்களையும் சுற்றிச் செல்லுமாறு அமைந்திருந்த இந்த அரண் மதில் சாரம், கோபுரம் உயர உயர தானும் உயர்ந்து கொண்டே சென்றது. முதல் கட்ட சாய்வுப் பாதையின் இறுதிகட்ட மேடைச் சுவர்களுடன் இந்த இரண்டாம் கட்ட சாரத்தின் சுவர்கள் இணைக்கப்பட்டிருந்தன. இந்த கட்டுமானத்தின் அமைப்பில் மிகுந்த கவனம் தேவைப்பட்டது. இதுமட்டுமன்றி இந்த அரண் சுவர்களுக்கு நிறைய கற்களும் தேவைப்பட்டன. முதல் கட்ட சாரங்களில் சில கலைக்கப்பட்டு, அவற்றின் கற்கள் முதலியவை செங்குத்தான அரண் சுவர்கள் கட்டுவதற்கு உபயோகப்படுத்தப்பட்டன என்று நம்புவதற்கு இடமிருக்கிறது.
இறுதிகட்டமாக, 100 முதல் 150 அலகுகள் வரையிலான விமானப் பணிகளுக்காக மரத்தினாலான வலுவான சாரம் (நஇஅஊஊஞகஈ) அமைக்கப்பட்டது. சவுக்குக் கழிகள், சணல் கயிறுகள் தவிர்க்கப்பட்டன. தரமான நல்ல உறுதியான மரங்களிலான தூண்கள் (யஉதபஐஇஅக டஞநப), நேர்ச்சட்டங்கள் (தமசசஉதந), குறுக்குச் சட்டங்கள் (ஆதஅஇஉந) அனைத்தும் முட்டுப் பொருத்துகள் (இஅதடஉசபதவ ஒஞஐசபந) மூலம் இணைக்கப் பெற்றன. இவை இரண்டாவது கட்ட மதில் அரண் சாரத்தில் நிலை நிறுத்தப்பட்டன. செங்குத்தான தூண்களும் நேர் சட்டங்களும் மேடைகளை விரும்பிய விதத்தில் அமைத்துக் கொள்ள
உதவின.
அரண் மதில் உட்சுவரிலிருந்து மேடைகளுக்குக் கற்களையும் சிற்பிகள் மற்றும் ஏனைய தொழிலாளர்களையும் எடுத்துச் செல்ல சாய்வுப் பாதைகள் அமைப்பது இந்த முறையில் எளிதாகவிருந்தது.
மேலே கூறிய அமைப்பு ஒரு சாத்தியக் கூறு. இரண்டாவது கட்ட அரண் மதில் சுவர் சாரத்துக்கு முதல் கட்ட சாய்வுப் பாதைகள் கலைக்கப்பட்டு, அதன் கற்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன. விமானக் கட்டுமானப் பணிகள் அனைத்தும் முடிவுற்றதும் சாரங்கள் கலைக்கப்பட்டு, கற்கள், மண், மரம் அனைத்தும் கோயில் மதில் சுவர், மதில் சுவர் உள்புறத்தில் காணப்படும் துணைக் கோயில்கள், நுழைவுவாயில்கள், சாலைகள் அமைப்பது முதலிய கட்டுமானங்களில் எவ்வித சேதாரமுமின்றி முழுமையாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
சோழர் நகரம்!
தெருக்கள்
(தஞ்சாவூர்ப் புறம்படி)
காந்தர்வத் தெரு, மடைப்பள்ளித் தெரு, வில்லிகள் தெரு, ஆணைகடுவார் தெரு, ஆனை ஆட்கள் தெரு, பன்மையார் தெரு, சாலியத் தெரு.
பெருந்தெருக்கள்
மும்முடிச்சோழப் பெருந்தெரு, நித்தவினோதப் பெருந்தெரு, வீரசிகாமணிப் பெருந்தெரு, வீரசோழப் பெருந்தெரு, செயங்கொண்ட சோழப் பெருந்தெரு, இராசவித்யாதரப் பெருந்தெரு, சூரசிகாமணிப் பெருந்தெரு.
சோழ மன்னர்கள் பெயரில் ஆறுகள்
முடி கொண்ட சோழப் பேராறு, தண் பொருத்தமான முடி கொண்ட சோழப் பேராறு, சுங்கந் தவிர்த்த சோழப் பேராறு, அகளங்கப் பேராறு, மதுராந்தக வடவாறு, வீரசோழ வடவாறு, வீரராசேந்திர சோழ வடவாறு, விக்கிரமனாறு, கரி
காலச் சோழப் பேராறு (கொள்ளிடம்), வீரசோழனாறு.
பேரங்காடி
(தற்போதைய சூப்பர் மார்க்கெட் முறை) திரிபுவன மாதேவி பேரங்காடி.
சோழர்கால நாணயங்கள்
கி.பி. 985}1014 காலகட்டத்தில் இலங்கையில்
ராஜராஜ சோழனால்
புழக்கத்துக்கு விடப்பட்ட
தங்க நாணயங்கள்.
Monday, August 16, 2010
இதயநோய்- தலைவலியை குணமாக்கும்: நீரிழிவு நோயை கட்டுப்படுத்தும் கொய்யாப்பழம்
இதயநோய்- தலைவலியை குணமாக்கும்: நீரிழிவு நோயை கட்டுப்படுத்தும் கொய்யாப்பழம்
நம் உடலைத்தாக்கும் பல்வேறு நோய்களில் இருந்து காக்கும் அருமருந்தாக திகழ்கிறது கொய்யாப்பழம். பச்சைப்பசேலென்ற நிறத்திலும், ஒருசில வகைகள் மஞ்சள் நிறத்திலும் உள்ளன.
வெப்பம் மிகுந்த நிலங்களில் விளையும் கொய்யப்பழங்கள் ருசியில் முதல் இடத்தை பிடிக்கின்றன.
கொய்யாவின் பிறப்பிடம் அமெரிக்கா. இதில் 100-க்கும் மேற்பட்ட வகைகள் இருப்பது விசேஷம். வெப்பம் மிகுந்த நாடுகளில் தற்போது அதிக அளவில் விளைவிக்கப்படுகிறது.
தற்போது கொய்யாப்பழ சீசன் என்பதால் அதிக அளவில் கொய்யாப்பழம் வந்து குவிந்துள்ளன.
கொய்யாப்பழத்தின் மருத்துவ குணங்கள் பற்றி சென்னை அரும்பாக்கம் ரத்னா சித்த மருத்துவ மனையின் இயக்குனர் டாக்டர் திருத்தணிகாசலம் கூறியதாவது:-
மனிதனின் நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை பலமடங்கு அதிகரிக்கிறது கொய்யாப் பழம். சிலருக்கு தொடர்ச்சியாக தலைவலி பிரச்சினை இருந்து கொண்டே இருக்கும். இப்படிப்பட்டவர்களின் ரத்தத்தில் உள்ள ஒருசில குறைபாடுகளால் தலைவலி ஏற்படும். இந்த வலியை நிரந்தரமாக தீர்த்து விடுகிறது கொய்யாப்பழம்.
இப்பழம் ரத்தத்தை சுத்திகரித்து தலைவலிக்கான மூலகாரணத்தை சரிசெய்து விடுகிறது. இதனால் தீராத தலைவலியால் அவதிப்படுவோர் கொய்யாப்பழத்தை நிறைய சாப்பிடலாம்.
நீரிழிவு நோயை கட்டுப்படுத்துவதில் கொய்யாவுக்கு முக்கியபங்கு உண்டு. நீரிழிவு நோயாளிகள் இப்பழத்தை தொடர்ந்து சாப்பிட்டு வந்தால் ரத்தத்தில் உள்ள சர்க்கரையின் அளவு பெருமளவில் குறைந்து விடும்.
கொய்யாப்பழம் ரத்தத்தை நன்றாக சுத்திகரிப்பதால் இதய நோய் பெருமளவில் குறையும். இந்நோய் வராமலும் தடுத்து விடும். குடல் நோய்களான ஜீரண கோளாறு, பேதி போன்ற வற்றை குணப்படுத்தும்.
கொய்யா இலைகள் மூலம் தயாரிக்கப்படும் கஷாயம் இருமல், தொண்டை மற்றும் இதய சம்பந்தமான நோய் களுக்கு தீர்வு தருகின்றன. கொய்யா கொழுந்து மூலம் தயாரிக்கப்படும் கஷாயம் காய்ச்சலை கட்டுப்படுத்தும்.
கொய்யாவில் வைட்டமின் ஏ, சி சத்துக்கள் அதிகம் உள்ளன. இந்த வைட்டமின் குறைபாடு உள்ளவர்கள் தினமும் கொய்யாப்பழம் சாப்பிடுவது மிகவும் நல்லது.
கொய்யாவில் சிறிதளவு கொழுப்பு, புரோட்டின் உள்ளன. உடலில் ஏற்படும் காயங்களுக்கு இதன் இலையை அரைத்து போட்டால் காயம் குணமாகும். கொய்யா இலைகள் அல்சர் மற்றும் பல் வலிக்கும் பெரிதும் உதவுகின்றன.
கொய்யா இலைகளில் இருந்து தயாரிக்கப்படும் கஷாயம் குழந்தைகளுக்கு வரும் மாந்தம், இழுப்பு, காக்காய்வலிப்பு போன்ற பிரச்சினைகளுக்கு கொடுக் கப்படுகிறது.
கொய்யாவின் தோலில் தான் அதிகசத்துக்கள் உள்ளன. இதனால் தோலை நீக்கி சாப்பிடக்கூடாது. முகத்திற்கு பொலிவையும், அழகையும் தருகிறது. தோல் வறட்சியை நீக்குகிறது. முதுமை தோற்றத்தை குறைத்து இளமையானவராக மாற்றுகிறது.
மது போதைக்கு அடிமையான மது பிரியர்கள் அப்பழக்கத்தில் இருந்து விடுபட நினைத்தால் இப்பழத்தை அதிகம் சாப்பிடலாம். இதை தொடர்ந்து சாப்பிட்டால் மது அருந்தும் ஆசை, வெறி எல்லாம் தூள் தூளாகி விடும். மிக எளிதில் மது போதை பழக்கத்தில் இருந்து விடுதலை பெறலாம்.
கல்லீரல், மண்ணீரல் போன்றவற்றில் ஏற்படும் புண்ணை ஆற்றி விடுகிறது. புகை பழக்கம் உடைய வர்களின் நுரையீரல் கடுமையாக பாதிக்கப் பட்டிருக்கும். இப்படிப்பட்டவர்கள் கொய்யா சாப்பிட்டால் நுரையீரல் கோளாறு நீங்கி சுகவாழ்வு பெறலாம்.
ரத்தக்குழாய்களில் ஏற்படும் அடைப்பு, ரத்த ஓட்டம் போன்றவற்றை கொய்யா சீராக்குகிறது. அனைத்து நோய்களையும் இது தீர்ப்பதால் மேற்கத்திய நாடுகளில் “டாக்டர் கொய்யா” என்று அழைக்கிறார்கள்.
இவ்வாறு டாக்டர் திருத்தணிகாசலம் கூறினார். கோயம்பேடு மார்க்கெட்டில் குவியும் கொய்யாப்பழங்கள் கொய்யாப்பழ சீசன் தொடங்கி விட்டதால் சென்னை கோயம்பேடு மார்க்கெட்டுக்கு கொய்யாப்பழ வரத்து அதிகரித்துள்ளது. தினமும் 100 டன்¢ கொய்யாப்பழங்கள் கர்நாடகம் மற்றும் விழுப்புரம், திருப்பத்தூர் பகுதிகளில் இருந்து வருகிறது.
இவற்றில் கர்நாடக கொய்யா பழங்கள் முதல் தரமாக கருதப்படுகிறது. இவை கிலோ ரூ.15-க்கு விற்கப்படுகிறது. விழுப்புரம், திருப்பத்தூர் பகுதிகளை சேர்ந்த கொய்யாப்பழங்கள் கிலோ ரூ.10-க்கு விற்கப்படுகிறது. இதில் பெரிதாக இருக்கும் பழங்கள் ரூ.11-க்கு விற்கப்படுகிறது.
இப்பழங்களை வாங்க மக்கள் மிகவும் ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள். இப்பழத்தின் வரத்து அதிகரிப்பால் மற்ற பழங்களின் விற்பனையில் பாதிப்பு ஏற்பட்டிருப்பதாக கோயம்பேடு வணிக வளாக வியாபாரி ஒருவர் தெரிவித்தார்
நம் உடலைத்தாக்கும் பல்வேறு நோய்களில் இருந்து காக்கும் அருமருந்தாக திகழ்கிறது கொய்யாப்பழம். பச்சைப்பசேலென்ற நிறத்திலும், ஒருசில வகைகள் மஞ்சள் நிறத்திலும் உள்ளன.
வெப்பம் மிகுந்த நிலங்களில் விளையும் கொய்யப்பழங்கள் ருசியில் முதல் இடத்தை பிடிக்கின்றன.
கொய்யாவின் பிறப்பிடம் அமெரிக்கா. இதில் 100-க்கும் மேற்பட்ட வகைகள் இருப்பது விசேஷம். வெப்பம் மிகுந்த நாடுகளில் தற்போது அதிக அளவில் விளைவிக்கப்படுகிறது.
தற்போது கொய்யாப்பழ சீசன் என்பதால் அதிக அளவில் கொய்யாப்பழம் வந்து குவிந்துள்ளன.
கொய்யாப்பழத்தின் மருத்துவ குணங்கள் பற்றி சென்னை அரும்பாக்கம் ரத்னா சித்த மருத்துவ மனையின் இயக்குனர் டாக்டர் திருத்தணிகாசலம் கூறியதாவது:-
மனிதனின் நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை பலமடங்கு அதிகரிக்கிறது கொய்யாப் பழம். சிலருக்கு தொடர்ச்சியாக தலைவலி பிரச்சினை இருந்து கொண்டே இருக்கும். இப்படிப்பட்டவர்களின் ரத்தத்தில் உள்ள ஒருசில குறைபாடுகளால் தலைவலி ஏற்படும். இந்த வலியை நிரந்தரமாக தீர்த்து விடுகிறது கொய்யாப்பழம்.
இப்பழம் ரத்தத்தை சுத்திகரித்து தலைவலிக்கான மூலகாரணத்தை சரிசெய்து விடுகிறது. இதனால் தீராத தலைவலியால் அவதிப்படுவோர் கொய்யாப்பழத்தை நிறைய சாப்பிடலாம்.
நீரிழிவு நோயை கட்டுப்படுத்துவதில் கொய்யாவுக்கு முக்கியபங்கு உண்டு. நீரிழிவு நோயாளிகள் இப்பழத்தை தொடர்ந்து சாப்பிட்டு வந்தால் ரத்தத்தில் உள்ள சர்க்கரையின் அளவு பெருமளவில் குறைந்து விடும்.
கொய்யாப்பழம் ரத்தத்தை நன்றாக சுத்திகரிப்பதால் இதய நோய் பெருமளவில் குறையும். இந்நோய் வராமலும் தடுத்து விடும். குடல் நோய்களான ஜீரண கோளாறு, பேதி போன்ற வற்றை குணப்படுத்தும்.
கொய்யா இலைகள் மூலம் தயாரிக்கப்படும் கஷாயம் இருமல், தொண்டை மற்றும் இதய சம்பந்தமான நோய் களுக்கு தீர்வு தருகின்றன. கொய்யா கொழுந்து மூலம் தயாரிக்கப்படும் கஷாயம் காய்ச்சலை கட்டுப்படுத்தும்.
கொய்யாவில் வைட்டமின் ஏ, சி சத்துக்கள் அதிகம் உள்ளன. இந்த வைட்டமின் குறைபாடு உள்ளவர்கள் தினமும் கொய்யாப்பழம் சாப்பிடுவது மிகவும் நல்லது.
கொய்யாவில் சிறிதளவு கொழுப்பு, புரோட்டின் உள்ளன. உடலில் ஏற்படும் காயங்களுக்கு இதன் இலையை அரைத்து போட்டால் காயம் குணமாகும். கொய்யா இலைகள் அல்சர் மற்றும் பல் வலிக்கும் பெரிதும் உதவுகின்றன.
கொய்யா இலைகளில் இருந்து தயாரிக்கப்படும் கஷாயம் குழந்தைகளுக்கு வரும் மாந்தம், இழுப்பு, காக்காய்வலிப்பு போன்ற பிரச்சினைகளுக்கு கொடுக் கப்படுகிறது.
கொய்யாவின் தோலில் தான் அதிகசத்துக்கள் உள்ளன. இதனால் தோலை நீக்கி சாப்பிடக்கூடாது. முகத்திற்கு பொலிவையும், அழகையும் தருகிறது. தோல் வறட்சியை நீக்குகிறது. முதுமை தோற்றத்தை குறைத்து இளமையானவராக மாற்றுகிறது.
மது போதைக்கு அடிமையான மது பிரியர்கள் அப்பழக்கத்தில் இருந்து விடுபட நினைத்தால் இப்பழத்தை அதிகம் சாப்பிடலாம். இதை தொடர்ந்து சாப்பிட்டால் மது அருந்தும் ஆசை, வெறி எல்லாம் தூள் தூளாகி விடும். மிக எளிதில் மது போதை பழக்கத்தில் இருந்து விடுதலை பெறலாம்.
கல்லீரல், மண்ணீரல் போன்றவற்றில் ஏற்படும் புண்ணை ஆற்றி விடுகிறது. புகை பழக்கம் உடைய வர்களின் நுரையீரல் கடுமையாக பாதிக்கப் பட்டிருக்கும். இப்படிப்பட்டவர்கள் கொய்யா சாப்பிட்டால் நுரையீரல் கோளாறு நீங்கி சுகவாழ்வு பெறலாம்.
ரத்தக்குழாய்களில் ஏற்படும் அடைப்பு, ரத்த ஓட்டம் போன்றவற்றை கொய்யா சீராக்குகிறது. அனைத்து நோய்களையும் இது தீர்ப்பதால் மேற்கத்திய நாடுகளில் “டாக்டர் கொய்யா” என்று அழைக்கிறார்கள்.
இவ்வாறு டாக்டர் திருத்தணிகாசலம் கூறினார். கோயம்பேடு மார்க்கெட்டில் குவியும் கொய்யாப்பழங்கள் கொய்யாப்பழ சீசன் தொடங்கி விட்டதால் சென்னை கோயம்பேடு மார்க்கெட்டுக்கு கொய்யாப்பழ வரத்து அதிகரித்துள்ளது. தினமும் 100 டன்¢ கொய்யாப்பழங்கள் கர்நாடகம் மற்றும் விழுப்புரம், திருப்பத்தூர் பகுதிகளில் இருந்து வருகிறது.
இவற்றில் கர்நாடக கொய்யா பழங்கள் முதல் தரமாக கருதப்படுகிறது. இவை கிலோ ரூ.15-க்கு விற்கப்படுகிறது. விழுப்புரம், திருப்பத்தூர் பகுதிகளை சேர்ந்த கொய்யாப்பழங்கள் கிலோ ரூ.10-க்கு விற்கப்படுகிறது. இதில் பெரிதாக இருக்கும் பழங்கள் ரூ.11-க்கு விற்கப்படுகிறது.
இப்பழங்களை வாங்க மக்கள் மிகவும் ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள். இப்பழத்தின் வரத்து அதிகரிப்பால் மற்ற பழங்களின் விற்பனையில் பாதிப்பு ஏற்பட்டிருப்பதாக கோயம்பேடு வணிக வளாக வியாபாரி ஒருவர் தெரிவித்தார்
Thursday, June 17, 2010
Chola Splendour
The Rajarajesvaram temple in Thanjavur is an architectural marvel that has survived the ravages of time
The 1,000-year-old Rajarajesvaram temple with its towering vimana.
THE first sight that greets a visitor to Thanjavur is the majestic vimana (the tower above a temple's sanctum sanctorum) of the Rajarajesvaram temple. The vimana and the gopurams (towers above the gateway) soaring skyward add to the temple's resplendent glory in the early morning sun.
A United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation (UNESCO) World Heritage Monument, the 1,000-year-old temple is maintained by the Archaeological Survey of India. Although it was originally called Rajarajesvaramudaiyar temple, it came to be known as Brihadisvara (brihan in Sanskrit means big), or the Big Temple, during the Nayaka and Maratta rule because of the gigantic proportions of its vimana, linga, Nandi (sacred bull) and dvarapalas (doorkeepers).
Exactly 1,000 years ago, emperor Rajaraja Chola I, the greatest monarch of the Chola dynasty, ordered the building of the “imperial monument” of Rajarajesvaram. It was on the 275th day of his 25thregnal year (1010) that Rajaraja Chola (who ruled from 985-1014 Common Era) handed over a gold-plated kalasam (copper pot or finial) to crown the vimana. An inscription in Tamil in the temple talks about the handing over of the pot.
The two gateways, with the Keralantakan Tiruvaasal in the foreground and the Rajarajan Tiruvaasal behind it.
Surprisingly, the 59.82-metre vimana is hollow in the interior. It is the tallest vimana ever built and has 13 receding tiers. It is an architectural marvel built of interlocking stones.
The Rajarajesvaram temple is dedicated to Siva, and the main deity is a massive cylindrical linga in a double-walled, box-like sanctum. The monolithic linga is 1.66 m in diameter and is mounted on an “Avudaiyar” ( yoni-pitha), which is 5.25 m in diameter. The linga rises to a height of two storeys.
The Dakshina Meru created on the vimana shows Siva and Parvati seated on a mountain with their sons and boothganas in attendance. The vimana with its 13 receding tiers looks like the mythical Maha Meru mountain.
The beautifully carved Nandi is of epic proportions. It is 3.66 m in height, 5.94 m in length and 2.59 m in breadth.
Many books and monographs have been written on the temple's grandeur. The historian K.A. Nilakanta Sastri, in his book The Colas (Volume I), calls the Rajarajesvaram temple “the finest monument of a splendid period in south Indian history and the most beautiful specimen of Tamil architecture at its best… remarkable alike for its stupendous proportions and simplicity of its design”.
The art historian C. Sivaramamurti assesses it thus: “As the Chola's most ambitious architectural enterprise, the Brihadisvara temple is a fitting symbol of Rajaraja's magnificent achievements.”
Nandi, the sacred bull of Siva, in the temple.
S.R. Balasubrahmanyam in his book Middle Chola Temples A.D. 985-1070 (Thomson Press, 1975) calls the Rajarajesvaram “the grandest of the Chola monuments” and a “devalaya chakravarti” (an emperor among temples). About the temple's vimana, Balasubrahmanyam says: “The gradual upward sweep of the vimana towards the sky is breathtaking…. The srivimana is pyramidical in form and not curvilinear…. The 25-tonne cupola-shaped shikhara and the golden (no longer so) stupi give a fitting crown to an all-stone edifice, which is a marvel of engineering skill unparalleled by any structure anywhere in India built during that period. It is the grandest achievement of Indian craftsmen.”
Balasubrahmanyam's son, B. Venkataraman, in his book Rajarajesvaram, the Pinnacle of Chola Art, calls Rajaraja “an astute politician, a military genius and a great administrator”. He adds: “When one tries to recall the reign of Rajaraja, it is not his wars of conquest, not his naval expeditions, not his revenue administration nor his military strength that come first to one's mind. It is the magnificent Siva temple, the Rajarajesvaram, he had built at the Chola capital, Tanjavur, which stands to this day as a finished memorial to the grandeur of his rule.”
The temple continues to fascinate both the serious researcher and the layperson. It is a virtual gallery of inscriptions, sculptures, frescoes, dance panels, bronzes, and so on. The entire history of how the temple came to be built is available in the inscriptions.
As R. Nagaswamy, former Director of Tamil Nadu Archaeology Department, says, “This is the only temple in the whole of India where the king specifically mentions in an inscription that he built this all-stone temple.” The king uses the word “katrali” – kal and thali in Tamil mean a temple built of stone. This epic inscription, running to 107 paragraphs, describes how Rajaraja Chola, seated in the royal bathing hall on the eastern side of his palace, ordered that it be inscribed on the base of the temple's vimana, how he followed through with his temple plan, a list of the gifts that he, his sister (“em akkan”) Kundavai, his queens and others gave the temple, and so on.
Nagaswamy, who has authored several books and monographs on the Rajarajesvaram temple, calls this inscription “a fantastic order”. He explains: “It reveals the clarity of mind with which Rajaraja Chola did everything. A careful study of all the inscriptions in the temple shows that Rajaraja Chola had a great administrative and aesthetic sense. The only other king who revealed his mind through his inscriptions or edicts is Asoka Maurya of the third century B.C. The inscriptions in the Rajarajesvaram temple encompass all activities of Rajaraja Chola's kingdom – the administrative machinery, economic transactions, survey of lands, irrigation system, taxation, accounting, organisation of a huge army, rituals, music, dance, the king's fondness for Tamil and Sanskrit literature, and so on. They also show that he had defined and classified the duties, responsibilities, qualifications and service tenure of each functionary of the temple.”
A karana panel in the upper ambulatory passage of the sanctum.
The inscriptions provide interesting information on drummers, tailors, physicians, surgeons, carriers of flags and parasols during festivals, torch-bearers, cleaners and sweepers. The temple had singers of Tamil hymns (called “Devaram”) and Sanskrit hymns, and a large number of vocal and instrumental musicians. It had on its rolls 400 accomplished danseuses called “talippendir” to perform dances during daily temple rituals and in festival processions.
The earliest reference to Thanjavur occurs in a sixth century C.E. inscription on the Rock Fort in Tiruchi town, about 45 kilometres away. The inscribed text calls it “Thanjaharaha”, that is, one who captured Thanjavur, but it does not say who captured it. Subsequently, the Thanjavur region came under the sway of Mutharaiyars, and its rulers included Perumbidugu Mutharaiyar alias Kuvavan Maran, and Suvan Maran. The town and its outskirts were probably under the control of the Pallavas in the seventh and eighth century C.E. This is evident from a fragmentary inscription of the Pallava king Dantivarman dating back to 800 C.E. and built into the front mantapa wall of the Rajarajesvaram. This inscription was a later-day addition, for the front mantapa built by Rajaraja Chola was an open one and it was later converted into a closed mantapa by the Nayaka rulers.
The hollow interior of the vimana, a view from below. Built of interlocking stones without any binding material, the vimana has not developed a crack or tilted even a few centimetres in all these years despite six earthquakes.
Vijayalaya Chola (who ruled from 850 to 871 C.E.) captured Thanjavur from Ko-Ilango Muthariyar around 850 C.E., which led to the founding of the Imperial Chola empire. Vijayalaya built a temple for goddess Nisumbasudani in Thanjavur, and she is still worshipped under the name of Vadabadrakalai, near the eastern gate of the present-day town.
The discovery of an 85 copper-plate charter of Rajendra Chola I (who ruled from 1014 to 1044 C.E.) at Tiruindalur, near Mayiladuthurai, in May this year provided for the first time valuable details about the capture of Thanjavur by Vijayalaya.
Down the Imperial Chola line, Rajaraja Chola I built the Rajarajesvaram, or the Great Temple. The temple faces east. It was built in accordance with the “Makuda Agama Sastra”. The chief architect-sculptor of the temple complex was Veera Chola Kunjara Mallan alias Rajaraja Perunthatchan. The deputy chief architect was Kunavan Madurantakan alias Nitha Vinodha Perunthatchan.
A similar view of the hollow interior of the gopuram of Rajarajan Tiruvaasal.
Pierre Pichard, the architectural historian, who has done a detailed study of the measurements of both the elevation and plan of the Rajarajesvaram, says in his work Tanjavur Brhadisvara, An Architectural Study (published in 1995 by the Indira Gandhi National Centre for the Arts, New Delhi) that meticulous pre-planning went into the layout of the entire temple complex and the articulation of its various architectural embellishments.
The basic unit of the temple's layout, says Nagaswamy, was taken from the main deity, the linga itself. The inner sanctum, the height of the vimana, the intermediate space between the vimana and the cloistered enclosure (Sri Krishnan Tiruchuttru Maaligai), and the distance to the two gateways called Keralantakan Tiruvaasal and Rajarajan Tiruvaasal were all proportionate to the linga in a remarkable way. For instance, the height of the vimana is exactly twice the width of the outer base of the adhistana (plinth) of the sanctum. Nagaswamy says: “The mathematical calculations were advanced to a great extent at the time of Rajaraja Chola.”
Saraswati sculpted on the outer wall of the sanctum.
The temple's outer gateway topped by a gopuram was called Keralantakan Tiruvaasal to commemorate Rajaraja Chola's conquest of the Chera country. While the lower portion of Keralantakan Tiruvaasal is built of stone, the superstructure is built of brick and mortar. This is a fine example of a multi-storeyed brick structure erected in Rajaraja Chola's time. The stucco figures on the gopuram were redone in the 19th century during the Maratta rule.
Some distance away is the next gateway called the Rajarajan Tiruvaasal, which has a tall gopuram too. The gateway is guarded by two huge, awe-inspiring dvarapalas, six metres tall and sculpted out of single blocks of stone. The dvarapala on the southern flank is portrayed differently. He rests his right leg on his club ( gada), which is entwined by three coils of a python, which is in the act of swallowing an elephant.
The huge dvarapala at the Rajarajan Tiruvaasal holding a club that is entwined by a python, which is swallowing an elephant.
A paper titled “The Peruvudaiyar (Brihadisvara) Temple, Tanjavur: A Study”, by the late K.R. Srinivasan, who retired as Deputy Director-General of the ASI, explains that “the great silpacharya who designed and constructed” the Rajarajesvaram had made use of vyangya, or implied suggestion ( kuripporul in Tamil), in sculpting this imposing dvarapala.
Srinivasan says: “If the elephant is enlarged in one's mind to its real life size, the size of the python that can swallow one such would be suggested as the next step in the mental visualisation. And if such an enormous python could entwine the club only by three coils from head to tail, the magnitude of such a club could be imagined next, and from it the enormous stature and strength of the colossal doorkeeper who can wield such a gada, and from his size, the mental concept of the magnitude of the linga (deity) in the sanctum which he guards, from which again, the ultimate size of the vimana which can enshrine such a colossal linga, a size that would ultimately transcend the limits of mental conception.”
The bas-relief panel on the Rajarajan Tiruvaasal depicting Arjuna's penance to obtain the Pasupata weapon from Siva. The sculpture showing Arjuna standing on one leg with hands clasped above his head has an uncanny resemblance to the Arjuna's Penance bas-relief at Mamallapuram near Chennai.
The base of the Rajarajan Tiruvaasal has superb bas-reliefs narrating the story of Arjuna's penance to receive the “Pasupata” weapon from Siva; the wedding of Siva and Parvati; the legend of Kalasamharamurti (the story of Markandeya), and so on. Interestingly, the Arjuna's Penance here bears an uncanny resemblance to the one in the huge bas-relief at Mamallapuram near Chennai.
The temple complex measures about 240 m east to west in length and about 120 m north to the south in breadth. It consists of the sanctum with the linga, the vimana towering over the sanctum, the ardha mantapa in front of the sanctum, the maha mantapa before it and then the mukha mantapa. Then comes the seated Nandi inside a mantapa built by the Nayaka rulers.
Sculpture of the temple's creator Raja Raja Chola (second from left) worshipping Nataraja.
There is a courtyard running all around. On its south-eastern side is a shrine for Ganesa, and on its northern side are shrines for Chandikesvara, Amman and Subrahmanya. There is a modern-day shrine for Varahi on the southern side. Around the courtyard runs a cloistered enclosure named after Krishnan Raman, Rajaraja Chola's Minister-General.
In the niches of the outer walls of the sanctum are life-size sculptures of Siva in his various forms – as Bhikshatana, Virabhadra, Vishnu Anugrahamurti, Harihara, Ardhanarisvara, Nataraja in Anandatandava, Chandrasekara, and Uma-Mahesvara. There is an exquisite sculpture of him in Lingodbhava on the western wall.
Two bas-reliefs of the Buddha, seated under a tree and standing under a tree, in the episode dealing with Siva as Tripurantaka, found on the side wall of the steps leading to the temple.
Although the Thanjavur region has no hills or rocky outcrop, the temple complex was built of stone. Which means that huge rocks of stone were quarried from Mammalai near Tiruchi and hauled to the site. Pichard estimates that the vimana alone has utilised 17,000 cubic metres of masonry. The entire temple complex with its vast enclosure and two gateways amounted to almost 50,000 cubic metres, which is 130,000 tonnes of granite.
T. Satyamurthy, former Superintending Archaeologist, ASI, said the temple's architects paid special attention to the selection of its site, the preparation of drawings (of the plan and elevation) and selection of materials including stones of different varieties. For the vimana, they chose charnokite from Mammalai. Massive stone sculptures were made at Pachchamalai region, near Tiruchi. A huge stone from Tiruvakkarai (near Tindivanam) was selected for the linga.
The key inscription on the base of the vimana where Rajaraja Chola says he built the stone temple and records the gifts that he, his sister, his queens and others gave the temple.
The vimana has not developed even a minor crack in all these years. In order to achieve stability, architects of the 13-tiered vimana had positioned it on another two-tiered double-walled plinth. Each of the lower two tiers of the vimana has a pradakshina pada (corridor) running all round with an inner and outer wall. The inner and outer walls of this corridor have a 1.5-m wide masonry wall, made of brick and mortar, running between them. The 13 tiers have stones stacked up with perfect balance and equilibrium. No binding material is used, and they are made to stand on their weight.
“The wonder is that the vimana has withstood six recorded earthquakes – in 1807, 1816, 1866, 1823, 1864 and 1900,” Satyamurthy said.
No wonder Pichard called the vimana an “architectural audacity”.
Extract from : Frontline-The Hindu
The 1,000-year-old Rajarajesvaram temple with its towering vimana.
THE first sight that greets a visitor to Thanjavur is the majestic vimana (the tower above a temple's sanctum sanctorum) of the Rajarajesvaram temple. The vimana and the gopurams (towers above the gateway) soaring skyward add to the temple's resplendent glory in the early morning sun.
A United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation (UNESCO) World Heritage Monument, the 1,000-year-old temple is maintained by the Archaeological Survey of India. Although it was originally called Rajarajesvaramudaiyar temple, it came to be known as Brihadisvara (brihan in Sanskrit means big), or the Big Temple, during the Nayaka and Maratta rule because of the gigantic proportions of its vimana, linga, Nandi (sacred bull) and dvarapalas (doorkeepers).
Exactly 1,000 years ago, emperor Rajaraja Chola I, the greatest monarch of the Chola dynasty, ordered the building of the “imperial monument” of Rajarajesvaram. It was on the 275th day of his 25thregnal year (1010) that Rajaraja Chola (who ruled from 985-1014 Common Era) handed over a gold-plated kalasam (copper pot or finial) to crown the vimana. An inscription in Tamil in the temple talks about the handing over of the pot.
The two gateways, with the Keralantakan Tiruvaasal in the foreground and the Rajarajan Tiruvaasal behind it.
Surprisingly, the 59.82-metre vimana is hollow in the interior. It is the tallest vimana ever built and has 13 receding tiers. It is an architectural marvel built of interlocking stones.
The Rajarajesvaram temple is dedicated to Siva, and the main deity is a massive cylindrical linga in a double-walled, box-like sanctum. The monolithic linga is 1.66 m in diameter and is mounted on an “Avudaiyar” ( yoni-pitha), which is 5.25 m in diameter. The linga rises to a height of two storeys.
The Dakshina Meru created on the vimana shows Siva and Parvati seated on a mountain with their sons and boothganas in attendance. The vimana with its 13 receding tiers looks like the mythical Maha Meru mountain.
The beautifully carved Nandi is of epic proportions. It is 3.66 m in height, 5.94 m in length and 2.59 m in breadth.
Many books and monographs have been written on the temple's grandeur. The historian K.A. Nilakanta Sastri, in his book The Colas (Volume I), calls the Rajarajesvaram temple “the finest monument of a splendid period in south Indian history and the most beautiful specimen of Tamil architecture at its best… remarkable alike for its stupendous proportions and simplicity of its design”.
The art historian C. Sivaramamurti assesses it thus: “As the Chola's most ambitious architectural enterprise, the Brihadisvara temple is a fitting symbol of Rajaraja's magnificent achievements.”
Nandi, the sacred bull of Siva, in the temple.
S.R. Balasubrahmanyam in his book Middle Chola Temples A.D. 985-1070 (Thomson Press, 1975) calls the Rajarajesvaram “the grandest of the Chola monuments” and a “devalaya chakravarti” (an emperor among temples). About the temple's vimana, Balasubrahmanyam says: “The gradual upward sweep of the vimana towards the sky is breathtaking…. The srivimana is pyramidical in form and not curvilinear…. The 25-tonne cupola-shaped shikhara and the golden (no longer so) stupi give a fitting crown to an all-stone edifice, which is a marvel of engineering skill unparalleled by any structure anywhere in India built during that period. It is the grandest achievement of Indian craftsmen.”
Balasubrahmanyam's son, B. Venkataraman, in his book Rajarajesvaram, the Pinnacle of Chola Art, calls Rajaraja “an astute politician, a military genius and a great administrator”. He adds: “When one tries to recall the reign of Rajaraja, it is not his wars of conquest, not his naval expeditions, not his revenue administration nor his military strength that come first to one's mind. It is the magnificent Siva temple, the Rajarajesvaram, he had built at the Chola capital, Tanjavur, which stands to this day as a finished memorial to the grandeur of his rule.”
The temple continues to fascinate both the serious researcher and the layperson. It is a virtual gallery of inscriptions, sculptures, frescoes, dance panels, bronzes, and so on. The entire history of how the temple came to be built is available in the inscriptions.
As R. Nagaswamy, former Director of Tamil Nadu Archaeology Department, says, “This is the only temple in the whole of India where the king specifically mentions in an inscription that he built this all-stone temple.” The king uses the word “katrali” – kal and thali in Tamil mean a temple built of stone. This epic inscription, running to 107 paragraphs, describes how Rajaraja Chola, seated in the royal bathing hall on the eastern side of his palace, ordered that it be inscribed on the base of the temple's vimana, how he followed through with his temple plan, a list of the gifts that he, his sister (“em akkan”) Kundavai, his queens and others gave the temple, and so on.
Nagaswamy, who has authored several books and monographs on the Rajarajesvaram temple, calls this inscription “a fantastic order”. He explains: “It reveals the clarity of mind with which Rajaraja Chola did everything. A careful study of all the inscriptions in the temple shows that Rajaraja Chola had a great administrative and aesthetic sense. The only other king who revealed his mind through his inscriptions or edicts is Asoka Maurya of the third century B.C. The inscriptions in the Rajarajesvaram temple encompass all activities of Rajaraja Chola's kingdom – the administrative machinery, economic transactions, survey of lands, irrigation system, taxation, accounting, organisation of a huge army, rituals, music, dance, the king's fondness for Tamil and Sanskrit literature, and so on. They also show that he had defined and classified the duties, responsibilities, qualifications and service tenure of each functionary of the temple.”
A karana panel in the upper ambulatory passage of the sanctum.
The inscriptions provide interesting information on drummers, tailors, physicians, surgeons, carriers of flags and parasols during festivals, torch-bearers, cleaners and sweepers. The temple had singers of Tamil hymns (called “Devaram”) and Sanskrit hymns, and a large number of vocal and instrumental musicians. It had on its rolls 400 accomplished danseuses called “talippendir” to perform dances during daily temple rituals and in festival processions.
The earliest reference to Thanjavur occurs in a sixth century C.E. inscription on the Rock Fort in Tiruchi town, about 45 kilometres away. The inscribed text calls it “Thanjaharaha”, that is, one who captured Thanjavur, but it does not say who captured it. Subsequently, the Thanjavur region came under the sway of Mutharaiyars, and its rulers included Perumbidugu Mutharaiyar alias Kuvavan Maran, and Suvan Maran. The town and its outskirts were probably under the control of the Pallavas in the seventh and eighth century C.E. This is evident from a fragmentary inscription of the Pallava king Dantivarman dating back to 800 C.E. and built into the front mantapa wall of the Rajarajesvaram. This inscription was a later-day addition, for the front mantapa built by Rajaraja Chola was an open one and it was later converted into a closed mantapa by the Nayaka rulers.
The hollow interior of the vimana, a view from below. Built of interlocking stones without any binding material, the vimana has not developed a crack or tilted even a few centimetres in all these years despite six earthquakes.
Vijayalaya Chola (who ruled from 850 to 871 C.E.) captured Thanjavur from Ko-Ilango Muthariyar around 850 C.E., which led to the founding of the Imperial Chola empire. Vijayalaya built a temple for goddess Nisumbasudani in Thanjavur, and she is still worshipped under the name of Vadabadrakalai, near the eastern gate of the present-day town.
The discovery of an 85 copper-plate charter of Rajendra Chola I (who ruled from 1014 to 1044 C.E.) at Tiruindalur, near Mayiladuthurai, in May this year provided for the first time valuable details about the capture of Thanjavur by Vijayalaya.
Down the Imperial Chola line, Rajaraja Chola I built the Rajarajesvaram, or the Great Temple. The temple faces east. It was built in accordance with the “Makuda Agama Sastra”. The chief architect-sculptor of the temple complex was Veera Chola Kunjara Mallan alias Rajaraja Perunthatchan. The deputy chief architect was Kunavan Madurantakan alias Nitha Vinodha Perunthatchan.
A similar view of the hollow interior of the gopuram of Rajarajan Tiruvaasal.
Pierre Pichard, the architectural historian, who has done a detailed study of the measurements of both the elevation and plan of the Rajarajesvaram, says in his work Tanjavur Brhadisvara, An Architectural Study (published in 1995 by the Indira Gandhi National Centre for the Arts, New Delhi) that meticulous pre-planning went into the layout of the entire temple complex and the articulation of its various architectural embellishments.
The basic unit of the temple's layout, says Nagaswamy, was taken from the main deity, the linga itself. The inner sanctum, the height of the vimana, the intermediate space between the vimana and the cloistered enclosure (Sri Krishnan Tiruchuttru Maaligai), and the distance to the two gateways called Keralantakan Tiruvaasal and Rajarajan Tiruvaasal were all proportionate to the linga in a remarkable way. For instance, the height of the vimana is exactly twice the width of the outer base of the adhistana (plinth) of the sanctum. Nagaswamy says: “The mathematical calculations were advanced to a great extent at the time of Rajaraja Chola.”
Saraswati sculpted on the outer wall of the sanctum.
The temple's outer gateway topped by a gopuram was called Keralantakan Tiruvaasal to commemorate Rajaraja Chola's conquest of the Chera country. While the lower portion of Keralantakan Tiruvaasal is built of stone, the superstructure is built of brick and mortar. This is a fine example of a multi-storeyed brick structure erected in Rajaraja Chola's time. The stucco figures on the gopuram were redone in the 19th century during the Maratta rule.
Some distance away is the next gateway called the Rajarajan Tiruvaasal, which has a tall gopuram too. The gateway is guarded by two huge, awe-inspiring dvarapalas, six metres tall and sculpted out of single blocks of stone. The dvarapala on the southern flank is portrayed differently. He rests his right leg on his club ( gada), which is entwined by three coils of a python, which is in the act of swallowing an elephant.
The huge dvarapala at the Rajarajan Tiruvaasal holding a club that is entwined by a python, which is swallowing an elephant.
A paper titled “The Peruvudaiyar (Brihadisvara) Temple, Tanjavur: A Study”, by the late K.R. Srinivasan, who retired as Deputy Director-General of the ASI, explains that “the great silpacharya who designed and constructed” the Rajarajesvaram had made use of vyangya, or implied suggestion ( kuripporul in Tamil), in sculpting this imposing dvarapala.
Srinivasan says: “If the elephant is enlarged in one's mind to its real life size, the size of the python that can swallow one such would be suggested as the next step in the mental visualisation. And if such an enormous python could entwine the club only by three coils from head to tail, the magnitude of such a club could be imagined next, and from it the enormous stature and strength of the colossal doorkeeper who can wield such a gada, and from his size, the mental concept of the magnitude of the linga (deity) in the sanctum which he guards, from which again, the ultimate size of the vimana which can enshrine such a colossal linga, a size that would ultimately transcend the limits of mental conception.”
The bas-relief panel on the Rajarajan Tiruvaasal depicting Arjuna's penance to obtain the Pasupata weapon from Siva. The sculpture showing Arjuna standing on one leg with hands clasped above his head has an uncanny resemblance to the Arjuna's Penance bas-relief at Mamallapuram near Chennai.
The base of the Rajarajan Tiruvaasal has superb bas-reliefs narrating the story of Arjuna's penance to receive the “Pasupata” weapon from Siva; the wedding of Siva and Parvati; the legend of Kalasamharamurti (the story of Markandeya), and so on. Interestingly, the Arjuna's Penance here bears an uncanny resemblance to the one in the huge bas-relief at Mamallapuram near Chennai.
The temple complex measures about 240 m east to west in length and about 120 m north to the south in breadth. It consists of the sanctum with the linga, the vimana towering over the sanctum, the ardha mantapa in front of the sanctum, the maha mantapa before it and then the mukha mantapa. Then comes the seated Nandi inside a mantapa built by the Nayaka rulers.
Sculpture of the temple's creator Raja Raja Chola (second from left) worshipping Nataraja.
There is a courtyard running all around. On its south-eastern side is a shrine for Ganesa, and on its northern side are shrines for Chandikesvara, Amman and Subrahmanya. There is a modern-day shrine for Varahi on the southern side. Around the courtyard runs a cloistered enclosure named after Krishnan Raman, Rajaraja Chola's Minister-General.
In the niches of the outer walls of the sanctum are life-size sculptures of Siva in his various forms – as Bhikshatana, Virabhadra, Vishnu Anugrahamurti, Harihara, Ardhanarisvara, Nataraja in Anandatandava, Chandrasekara, and Uma-Mahesvara. There is an exquisite sculpture of him in Lingodbhava on the western wall.
Two bas-reliefs of the Buddha, seated under a tree and standing under a tree, in the episode dealing with Siva as Tripurantaka, found on the side wall of the steps leading to the temple.
Although the Thanjavur region has no hills or rocky outcrop, the temple complex was built of stone. Which means that huge rocks of stone were quarried from Mammalai near Tiruchi and hauled to the site. Pichard estimates that the vimana alone has utilised 17,000 cubic metres of masonry. The entire temple complex with its vast enclosure and two gateways amounted to almost 50,000 cubic metres, which is 130,000 tonnes of granite.
T. Satyamurthy, former Superintending Archaeologist, ASI, said the temple's architects paid special attention to the selection of its site, the preparation of drawings (of the plan and elevation) and selection of materials including stones of different varieties. For the vimana, they chose charnokite from Mammalai. Massive stone sculptures were made at Pachchamalai region, near Tiruchi. A huge stone from Tiruvakkarai (near Tindivanam) was selected for the linga.
The key inscription on the base of the vimana where Rajaraja Chola says he built the stone temple and records the gifts that he, his sister, his queens and others gave the temple.
The vimana has not developed even a minor crack in all these years. In order to achieve stability, architects of the 13-tiered vimana had positioned it on another two-tiered double-walled plinth. Each of the lower two tiers of the vimana has a pradakshina pada (corridor) running all round with an inner and outer wall. The inner and outer walls of this corridor have a 1.5-m wide masonry wall, made of brick and mortar, running between them. The 13 tiers have stones stacked up with perfect balance and equilibrium. No binding material is used, and they are made to stand on their weight.
“The wonder is that the vimana has withstood six recorded earthquakes – in 1807, 1816, 1866, 1823, 1864 and 1900,” Satyamurthy said.
No wonder Pichard called the vimana an “architectural audacity”.
Extract from : Frontline-The Hindu
Sunday, June 6, 2010
Saturday, May 8, 2010
Friday, April 30, 2010
தஞ்சை பெரிய கோயில் 1000-வது ஆண்டு விழா தொடங்குவது எப்போது?
தஞ்சாவூர், ஏப். 29: தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் நிர்மாணிக்கப்பட்ட 1,000-வது ஆண்டு விழா எப்போது தொடங்கும், எந்த வகையில் விழா நடத்தப்படும் என்ற எதிர்பார்ப்பு அதிகரித்து வருகிறது.
உறுதியான ஆதாரங்கள் இல்லையென்றாலும்கூட, கி.பி. 1,010 ஆம் ஆண்டு, ஏப்ரல் 22-ம் தேதி பெரிய கோயில் நிர்மாணிக்கப்பட்டு, முதல் கும்பாபிஷேகம் நடத்தப்பட்டதாக தொல்லியல் ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர்.
அந்தவகையில், பெரிய கோயில் கட்டி முடிக்கப்பட்டு 1,001 ஆம் ஆண்டும் வந்து விட்டது. ஆனால், இன்று வரை 1,000-வது ஆண்டு விழாவை நடத்துவது குறித்து அரசுத் தரப்பில் எந்த அறிவிப்பும் வரவில்லை.
எவ்வித தொழில்நுட்ப வசதிகளும் இல்லாத காலத்தில் மாமன்னர் ராஜராஜ சோழனால் கி.பி. 1,004 ஆம் ஆண்டு கட்டுமானப் பணிகள் தொடங்கப்பட்டு, ஆறே ஆண்டுகளில், அதாவது கி.பி. 1,010-ல் முழுமையாக கட்டி முடிக்கப்பட்டது தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில்.
இன்று, உலகமே வியக்கும் வகையில், தமிழர்களின் கட்டடக் கலைநுட்பத்துக்குச் சான்றாக, யுனெஸ்கோ பாரம்பரியச் சின்னம் என்ற அங்கீகாரத்துடன் நிமிர்ந்து நிற்கிறது.
இத்தகையை, தமிழ் கலாசாரத்தின் கௌரவச் சின்னமாகத் திகழும் பெரிய கோயிலின் 1,000-வது ஆண்டு விழாவை பிரம்மாண்டமாகக் கொண்டாட வேண்டும் என்பதில் யாருக்கும் மாற்றுக் கருத்து இருக்காது.
இந்த விழாவைச் சிறப்பாகக் கொண்டாட பெரிய கோயிலை அழகுபடுத்தும் பணிகளாக ஒலி-ஒளிக் காட்சி அமைப்பது குறித்து ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு, தொல்லியல் துறை அனுமதிக்கு அனுப்பப்பட்டது. ஆனால், இதுவரை அனுமதி தரப்படவில்லை.
ஒலி-ஒளிக் காட்சிகளால் கோயிலில் இருக்கும் பாரம்பரியச் சிற்ப வேலைபாடுகளுக்கு சேதம் ஏற்பட்டுவிடுமோ, காட்சி நேரங்களால் பக்தர்களுக்கு இடையூறு ஏற்படுமோ என்றெல்லாம் தொல்லியல் துறை கேள்விகள் எழுப்பி, அனுமதி அளிக்க யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறது.
1000 ஆண்டுகள் என்ற சிறப்புக்காக அரசுத் தரப்பில் நாணயங்கள், அஞ்சல் தலைகள் வெளியிட முயற்சிப்பது வரவேற்கக்கூடியது. அதேநேரம், பெரிய கோயிலின் முன்புறம் முள்புதர்கள் மண்டி, கழிவுநீர் குளமாகிக் கிடக்கும் அகழியை, தொல்லியல் துறை வசம் ஒப்படைத்து, அதில் படகு சவாரி உள்ளிட்ட பொழுதுபோக்கு அம்சங்களுடன் சீரமைத்து, பெரிய கோயிலின் கம்பீரத்துக்கு மேலும் அழகூட்டும் திட்டத்தை சுமார் 75 ஆண்டுகளாக அரசு கிடப்பில் போட்டிருப்பது கவலை அளிப்பதாக இருக்கிறது.
தஞ்சையில் உலகத் தமிழ் மாநாடு நடைபெற்ற போது மேம்பாலம், சுற்றுச் சாலை, பேருந்து நிலையம் என்று நகரை விரிவுபடுத்தும் திட்டங்களைச் செயல்படுத்தியதுபோல, பெரிய கோயிலின் 1,000-வது ஆண்டு விழா நினைவாகவும் நகரை மேம்படுத்தும் திட்டங்களை அரசு மேற்கொள்ள வேண்டும் என்பது நகர மக்களின் விருப்பமாக உள்ளது.
இதுதொடர்பாக தொல்லியல் ஆராய்ச்சியாளர் குடவாயில் பாலசுப்பிரமணியம் கூறியது:
பெரிய கோயிலில் இருக்கும் காட்சிப் பொருள்கள் கலைக் கூடத்தை புதுப்பொலிவுடன் நவீனப்படுத்த வேண்டும். 1,000-வது ஆண்டு விழாவையொட்டி தமிழகம் முழுவதும் பள்ளி, கல்லூரிகளில் கலை, பண்பாட்டு போட்டிகள் நடத்தி, மாநில அளவில் பரிசுகள் அளிக்க வேண்டும். கோயில் பராமரிப்புக்கும், அழகுபடுத்தும் திட்டங்களுக்கும் கூடுதல் நிதி ஒதுக்க வேண்டும் என்றார் பாலசுப்பிரமணியம்.
விழா ஏற்பாடுகள் குறித்து மாவட்ட ஆட்சியர் எம்.எஸ். சண்முகம் கூறியது:
மாநில தலைமைச் செயலர் தலைமையில் சுற்றுலாத் துறை, கலை பண்பாட்டுத் துறை, தொல்லியல் துறை, இந்து சமய அறநிலையத் துறை செயலர்கள் அடங்கிய குழுவை கடந்த வாரம் அரசு அமைத்துள்ளது. இவர்கள் இரண்டு கூட்டங்கள் நடத்தி விழா ஏற்பாடுகள் குறித்து விவாதித்துள்ளனர். அதன் விவரம் விரைவில் தெரிய வரலாம்.
ஜூலை மாதத்தில் விழா தொடங்கப்படலாம். பெரியகோயில் 1,000-வது ஆண்டு விழாவைச் சிறப்பாக நடத்த வேண்டும் என்பதுதான் எங்கள் விருப்பம் என்றார் சண்முகம்.
தாஜ்மஹால் கட்டி முடிக்கப்பட்ட 350-வது ஆண்டு விழாவைக் கொண்டாடியது போல, மூன்று மடங்கு சிறப்பாக தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலின் 1,000-வது ஆண்டு விழாவை கொண்டாட வேண்டும் என்ற தஞ்சை மாவட்ட மக்களின் ஆசை பேராசையல்ல, நியாயமானதுதான்.
உறுதியான ஆதாரங்கள் இல்லையென்றாலும்கூட, கி.பி. 1,010 ஆம் ஆண்டு, ஏப்ரல் 22-ம் தேதி பெரிய கோயில் நிர்மாணிக்கப்பட்டு, முதல் கும்பாபிஷேகம் நடத்தப்பட்டதாக தொல்லியல் ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர்.
அந்தவகையில், பெரிய கோயில் கட்டி முடிக்கப்பட்டு 1,001 ஆம் ஆண்டும் வந்து விட்டது. ஆனால், இன்று வரை 1,000-வது ஆண்டு விழாவை நடத்துவது குறித்து அரசுத் தரப்பில் எந்த அறிவிப்பும் வரவில்லை.
எவ்வித தொழில்நுட்ப வசதிகளும் இல்லாத காலத்தில் மாமன்னர் ராஜராஜ சோழனால் கி.பி. 1,004 ஆம் ஆண்டு கட்டுமானப் பணிகள் தொடங்கப்பட்டு, ஆறே ஆண்டுகளில், அதாவது கி.பி. 1,010-ல் முழுமையாக கட்டி முடிக்கப்பட்டது தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில்.
இன்று, உலகமே வியக்கும் வகையில், தமிழர்களின் கட்டடக் கலைநுட்பத்துக்குச் சான்றாக, யுனெஸ்கோ பாரம்பரியச் சின்னம் என்ற அங்கீகாரத்துடன் நிமிர்ந்து நிற்கிறது.
இத்தகையை, தமிழ் கலாசாரத்தின் கௌரவச் சின்னமாகத் திகழும் பெரிய கோயிலின் 1,000-வது ஆண்டு விழாவை பிரம்மாண்டமாகக் கொண்டாட வேண்டும் என்பதில் யாருக்கும் மாற்றுக் கருத்து இருக்காது.
இந்த விழாவைச் சிறப்பாகக் கொண்டாட பெரிய கோயிலை அழகுபடுத்தும் பணிகளாக ஒலி-ஒளிக் காட்சி அமைப்பது குறித்து ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு, தொல்லியல் துறை அனுமதிக்கு அனுப்பப்பட்டது. ஆனால், இதுவரை அனுமதி தரப்படவில்லை.
ஒலி-ஒளிக் காட்சிகளால் கோயிலில் இருக்கும் பாரம்பரியச் சிற்ப வேலைபாடுகளுக்கு சேதம் ஏற்பட்டுவிடுமோ, காட்சி நேரங்களால் பக்தர்களுக்கு இடையூறு ஏற்படுமோ என்றெல்லாம் தொல்லியல் துறை கேள்விகள் எழுப்பி, அனுமதி அளிக்க யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறது.
1000 ஆண்டுகள் என்ற சிறப்புக்காக அரசுத் தரப்பில் நாணயங்கள், அஞ்சல் தலைகள் வெளியிட முயற்சிப்பது வரவேற்கக்கூடியது. அதேநேரம், பெரிய கோயிலின் முன்புறம் முள்புதர்கள் மண்டி, கழிவுநீர் குளமாகிக் கிடக்கும் அகழியை, தொல்லியல் துறை வசம் ஒப்படைத்து, அதில் படகு சவாரி உள்ளிட்ட பொழுதுபோக்கு அம்சங்களுடன் சீரமைத்து, பெரிய கோயிலின் கம்பீரத்துக்கு மேலும் அழகூட்டும் திட்டத்தை சுமார் 75 ஆண்டுகளாக அரசு கிடப்பில் போட்டிருப்பது கவலை அளிப்பதாக இருக்கிறது.
தஞ்சையில் உலகத் தமிழ் மாநாடு நடைபெற்ற போது மேம்பாலம், சுற்றுச் சாலை, பேருந்து நிலையம் என்று நகரை விரிவுபடுத்தும் திட்டங்களைச் செயல்படுத்தியதுபோல, பெரிய கோயிலின் 1,000-வது ஆண்டு விழா நினைவாகவும் நகரை மேம்படுத்தும் திட்டங்களை அரசு மேற்கொள்ள வேண்டும் என்பது நகர மக்களின் விருப்பமாக உள்ளது.
இதுதொடர்பாக தொல்லியல் ஆராய்ச்சியாளர் குடவாயில் பாலசுப்பிரமணியம் கூறியது:
பெரிய கோயிலில் இருக்கும் காட்சிப் பொருள்கள் கலைக் கூடத்தை புதுப்பொலிவுடன் நவீனப்படுத்த வேண்டும். 1,000-வது ஆண்டு விழாவையொட்டி தமிழகம் முழுவதும் பள்ளி, கல்லூரிகளில் கலை, பண்பாட்டு போட்டிகள் நடத்தி, மாநில அளவில் பரிசுகள் அளிக்க வேண்டும். கோயில் பராமரிப்புக்கும், அழகுபடுத்தும் திட்டங்களுக்கும் கூடுதல் நிதி ஒதுக்க வேண்டும் என்றார் பாலசுப்பிரமணியம்.
விழா ஏற்பாடுகள் குறித்து மாவட்ட ஆட்சியர் எம்.எஸ். சண்முகம் கூறியது:
மாநில தலைமைச் செயலர் தலைமையில் சுற்றுலாத் துறை, கலை பண்பாட்டுத் துறை, தொல்லியல் துறை, இந்து சமய அறநிலையத் துறை செயலர்கள் அடங்கிய குழுவை கடந்த வாரம் அரசு அமைத்துள்ளது. இவர்கள் இரண்டு கூட்டங்கள் நடத்தி விழா ஏற்பாடுகள் குறித்து விவாதித்துள்ளனர். அதன் விவரம் விரைவில் தெரிய வரலாம்.
ஜூலை மாதத்தில் விழா தொடங்கப்படலாம். பெரியகோயில் 1,000-வது ஆண்டு விழாவைச் சிறப்பாக நடத்த வேண்டும் என்பதுதான் எங்கள் விருப்பம் என்றார் சண்முகம்.
தாஜ்மஹால் கட்டி முடிக்கப்பட்ட 350-வது ஆண்டு விழாவைக் கொண்டாடியது போல, மூன்று மடங்கு சிறப்பாக தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலின் 1,000-வது ஆண்டு விழாவை கொண்டாட வேண்டும் என்ற தஞ்சை மாவட்ட மக்களின் ஆசை பேராசையல்ல, நியாயமானதுதான்.
Monday, April 19, 2010
Now see 3D movies without glasses
The huge success of 3D movies like “Avatar”, “Clash of the Titans” and “Alice in Wonderland” has led scientists to explore possibilities of developing 3D technology that does not require glasses. Japanese companies supplying 3D technology and services to Hollywood production houses have said they hope to see their goods having an impact on people’s day-to-day lives within the next few years, and that further development in the technology will lower prices and makes the experience affordable for commoners, Xinhua reported on Saturday.
However, before that happens, there are still a few problems that need to be solved. A ‘glasses-free’ 3D technology produced by a Japanese company has induced headaches, even if they were impressive.
The latest technology sends different signals to each eye, creating the illusion of 3D images, and a company representative has argued that future developments will lead to sharper images and less eye fatigue. “In may be five years, when the technology has further advanced and the price of the hardware has become more affordable, I think you will see 3D sets in households,” Kazuo Kaneyama was quoted as saying.
At present, the technology boasts of a 65-inch set at around 3 million yen ($32,000) - about three times more than the price of a 2D television of the same size.
There are also problems for people with visual impairment. If one eye is stronger than the other, then the 3D image will suffer.
“People with visual impairment will not be able to enjoy 3D using this technology,” Kaneyama said. Over the next few years, television sets are likely to be installed at exhibitions, department stores and on streets that grab our attention like never before, with the images seeming to jump out of the screens and at passers-by.
“I believe 3D is just around the corner,” said Kiyoto Kanda, representative of another company. “Photo frames that use the technology are already available at an affordable price, and other equipment is going to get cheaper in the near future.” With Hollywood already beginning to invest in fully developing 3D entertainment, opportunities to test out the new way of watching movies, sport and other programmes are likely to increase.
In Britain, a recent football game between Manchester United and Chelsea was made available in 3D. Though these experiments have used the glasses technology, people have not looked favourably at the idea of wearing uncomfortable glasses for two or more hours at a time, opening up huge potential for companies offering glasses-free technology.
Tuesday, April 13, 2010
Replacement fingers offer a touch of hope
Eric Jones sat in a middle seat on a recent flight from the New York area to Florida, but he wasn’t complaining. Instead, he was quietly enjoying actions that many other people might take for granted, like taking a cup of coffee from the flight attendant or changing the channel on his video monitor.
These simple movements were lost to Jones when the fingers and thumb on his right hand were amputated three years ago. But now he has a prosthetic replacement: a set of motorised digits that can clasp cans, flimsy plastic water bottles or even thin slips of paper.
Jones’s prosthesis, called ProDigits, is made by Touch Bionics in Livingston, Scotland. The device can replace any or all fingers on a hand; each replacement digit has a tiny motor and gear box mounted at the base. Movement is controlled by a computer chip in the prosthesis.
ProDigits was released commercially last December, said Stuart Mead, the chief executive of Touch Bionics. About 60 patients have been fitted worldwide, he said, and some have been wearing it for four years. The cost is $60,000 to $75,000, including fitting and occupational therapy.
Prodigits may be opened and closed not only by sensors that pick up muscle contractions, but also by dime-size pads put at the base of the fingers to detect pressure exerted by remnant bone. Jones starts the action by flexing or relaxing a muscle in the palm. Sensors in the prosthesis pick up the signals sent by the muscles and send the message to the computer chip that controls the motor. NYT NEWS SERVICE
Sunday, April 11, 2010
Friday, April 9, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)